Το 1913, οι ψυχίατροι ανακάλυψαν μια αιτιώδη σχέση μεταξύ ασθενειών του σώματος και της κατάστασης της ανθρώπινης ψυχής. Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο όρος "ψυχοσωματικά", που υποδηλώνει το τμήμα της ιατρικής στο οποίο μελετώνται αυτές οι ασθένειες. Συχνά, ένα άτομο αντιμετωπίζει μια ασθένεια ιατρικά χωρίς αποτέλεσμα, επειδή έχει ψυχοσωματική φύση και τα φάρμακα ανακουφίζουν από το σύμπτωμα, αλλά δεν απαλλάσσουν την ίδια την ασθένεια.
Οι ψυχολόγοι έχουν εντοπίσει 7 λόγους για την εμφάνιση ψυχοσωματικών ασθενειών:
- Εσωτερικές συγκρούσεις. Δηλαδή όταν η συνείδηση και το υποσυνείδητο βρίσκονται σε αντιπαράθεση. Και συχνά αυτό είναι μια σύγκρουση των αντιδράσεων των παιδιών και των συμπεριφορών των ενηλίκων. Για παράδειγμα: προσβάλλουν έναν άνθρωπο, θέλει να φωνάξει στον δράστη, αλλά αυτό δεν γίνεται αποδεκτό και ο ίδιος συγκρατείται. Εάν αυτό συμβεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα έχει ασθένειες του λαιμού ή των δοντιών (καταπιεσμένη επιθετικότητα).
- Ενδεχόμενη παροχή. Εδώ μιλάμε για εκείνες τις περιπτώσεις όπου η ασθένεια σάς επιτρέπει να κρύβετε από τη συνείδηση ένα προβληματικό γεγονός. Για παράδειγμα: η γυναίκα είναι κουρασμένη από τις προδοσίες του συζύγου της, αλλά δεν θέλει διαζύγιο, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με οποιονδήποτε άλλο τρόπο και το μόνο που κάνει είναι να κλείσει τα μάτια της στην κατάσταση. Αυτή η αντίληψη θα οδηγήσει σε ασθένεια των ματιών με την πάροδο του χρόνου (το σώμα ανταποκρίνεται στην επιθυμία να μην δει).
- Προτάσεις κάποιου άλλου. Εδώ είναι οι βασικοί παράγοντες: μια μακρά περίοδος έκθεσης και η σημασία του ατόμου που εμπνέει. Για παράδειγμα, μια μητέρα εμπνέει τον γιο της ότι αν βγει, θα αρρωστήσει. Το υποσυνείδητο μυαλό θα αντιληφθεί αυτή την πρόταση ως σήμα δράσης, και το σώμα θα ανταποκριθεί. Και ακόμη και να γίνει ένας ενήλικας, ο γιος αυτής της μητέρας θα είναι άρρωστος κάθε φορά που θα βγει έξω.
- Ακολουθώντας το ιδανικό. Εδώ είναι μια ασυνείδητη απόρριψη του ίδιου του σώματος, της φυσικής του εμφάνισης, σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί το ιδεώδες που επιλέγεται από τη συνείδηση. Για παράδειγμα: ένα εφηβικό κορίτσι προσαρμόζεται σε "μοντέρνα" πρότυπα, ψάχνει για ελαττώματα και δεν του αρέσει το σώμα, το απορρίπτει, υποσυνείδητα να εμποδίζει ένα ή ένα άλλο μέρος του.
- Αυτο-τιμωρία. Σε αυτή την περίπτωση, το άτομο καταστρέφει τον εαυτό του, προσπαθώντας να απομακρύνει την ενοχή για παραβίαση του ηθικού κώδικα. Για παράδειγμα: η μητέρα διδάσκει τον γιο της ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να χτυπηθούν, και χτύπησε τη γυναίκα του με θυμό. Για αυτόν, αυτό είναι ένα βαρύ παράπτωμα. Και αν το κρασί θα ταλαιπωρήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε ένας άνθρωπος θα τιμωρήσει ασυνείδητα τον εαυτό του με κάποια ασθένεια.
- Στρες Ψυχοσωματική ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί μετά από ένα σοβαρό συμβάν. Ένα άτομο έχει πολλά ισχυρά συναισθήματα που δεν βρίσκουν διέξοδο για μεγάλο χρονικό διάστημα, που οδηγεί στην ασθένεια. Για παράδειγμα: μια γυναίκα απολύθηκε από την εργασία της και έχει παιδιά και κανένα σύζυγο. Φοβόμαστε, αλλά προσπαθούμε να μην εκφράσουμε φόβο, που θα ενσωματωθεί στην αϋπνία, την υπερκατανάλωση τροφής, τη μεθυσμένη ή άλλες παθήσεις.
- Ψυχολογικό τραύμα της παιδικής ηλικίας. Αυτός ο λόγος προέρχεται από πολύ πρώιμο χρονικό διάστημα, είναι ο βαθύτερος και ισχυρότερος από όλους. Για παράδειγμα: η μητέρα δίνει μικρή προσοχή στο παιδί, αλλά η στάση της αλλάζει όταν είναι άρρωστος. Στη συνέχεια, η μητέρα τον περιβάλλει με προσοχή, και αυτό συμβαίνει συχνά. Έχοντας ωριμάσει, αυτό το παιδί θα είναι άρρωστο κάθε φορά που θέλει την προσοχή κάποιου άλλου.
Μεταξύ των πιο κοινών ψυχοσωματικών ασθενειών, οι επιστήμονες περιλαμβάνουν: άσθμα, υπέρταση, νευροδερματίτιδα, γαστρικά και δωδεκαδακτυλικά έλκη, ελκώδη κολίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα και υπερθυρεοειδισμό. Και για να θεραπεύσετε μια ψυχοσωματική ασθένεια, πρέπει πρώτα να μάθετε πώς να εργαστείτε με τα συναισθήματά σας.