Η έννοια της "κουλτούρας επικοινωνίας" βρίσκεται συχνά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Χρησιμοποιείται για να δείξει την ικανότητα των εγγενών ομιλητών να το χρησιμοποιούν στην καθημερινή επικοινωνία.
Εγχειρίδιο οδηγιών
1
Η κουλτούρα της επικοινωνίας είναι η ικανότητα αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους γύρω μας μέσω του σχεδιασμού των ομιλιών. Η επικοινωνία σε μια ομάδα βασίζεται σε μονολογικές και διαλογικές καταστάσεις, καθένα από τα οποία έχει συγκεκριμένο στόχο και στόχους. Ο στόχος είναι συνήθως οποιαδήποτε ενέργεια που επηρεάζει τους συνομιλητές, για παράδειγμα, ενημέρωση, εξήγηση, πείθωση ή πείθωση, προτροπή ή ενθάρρυνση κ.λπ.
2
Η συνομιλία, βάσει της οποίας χτίζεται η κουλτούρα της επικοινωνίας, είναι ένα ιδιαίτερο είδος γλώσσας. Δεν υπόκειται πάντοτε στους κανόνες και τους κανόνες που κατοχυρώνονται σε διάφορα λεξικά και γραμματική. Τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της ομιλίας περιλαμβάνουν τον αυθορμητισμό και την ετοιμότητα.
3
Το στυλ συνομιλίας παρέχει επιλογές που δεν είναι απολύτως κατάλληλες για γλωσσική ερμηνεία. Τα κείμενα σε αυτό το στυλ, τόσο προφορικά, όσο και γραπτά, μπορούν να διαταραχθούν, μερικές από τις λεπτομέρειες τους θεωρούνται ως αμέλεια λόγου ή λάθος.
4
Διάφορα χαρακτηριστικά συνομιλίας συνεχώς και τακτικά εκδηλώνονται στην ομιλία ανθρώπων που γνωρίζουν απόλυτα τους κανόνες και τις ποικιλίες της γλώσσας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ομιλία θεωρείται μια πλήρης λογοτεχνική ποικιλία της γλώσσας και όχι μια γλωσσική εκπαίδευση, η οποία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, περιλαμβάνεται στον πολιτισμό της επικοινωνίας.
5
Η κουλτούρα της επικοινωνίας χαρακτηρίζεται από ομιλούμενη ομιλία μόνο σε άτυπη ατμόσφαιρα και σε άτυπη σχέση με έναν συνομιλητή. Ένα άλλο πιο σημαντικό σημάδι μιας κουλτούρας επικοινωνίας είναι ότι εκδηλώνεται μόνο με τη συμμετοχή των ίδιων των ομιλητών, οι οποίοι είναι τα θέματα των σχέσεων.
6
Η πεποίθηση ότι η κουλτούρα της επικοινωνίας συνεπάγεται πλήρη συμμόρφωση με όλα τα γλωσσικά πρότυπα είναι εσφαλμένη. Τα προφορικά κείμενα χαρακτηρίζονται από μια μοναδική και αμιγή διαίρεση, η οποία δεν μπορεί να αναπαραχθεί γραπτώς σε όλες τις περιπτώσεις. Συχνά η μετάφραση πραγματικών ομιλούμενων κειμένων σε γραπτή μορφή δεν είναι απλώς επεξεργασία, αλλά πραγματικά επίπονη δουλειά. Και ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, το μεταφρασμένο κείμενο, παρά το διατηρούμενο νόημα, θα έχει διαφορετική γραμματική και λεξική βάση. Έτσι, η κουλτούρα της επικοινωνίας διαμορφώνεται λόγω της ικανότητας των συνομιλητών να εκφράζουν τις σκέψεις τους σε συνομιλίες με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι κατανοητές και για τα δύο μέρη και η αλφαβητισμός των προφορικών κειμένων είναι δευτερεύουσα.