Η αδιαφορία είναι μια κατάσταση απάθειας, έλλειψης ενδιαφέροντος σε ό, τι συμβαίνει, έλλειψης επιθυμίας για κάτι. Σε αυτή την περίπτωση, μια μείωση στη βολική δραστηριότητα, η απουσία εξωτερικών συναισθημάτων.
Εγχειρίδιο οδηγιών
1
Η αδιαφορία εμφανίζεται συχνά μετά από έντονη νευρική καταπόνηση, στρες. Ένας αδιάφορος άνθρωπος δεν θέλει να κάνει τίποτα, ακόμη και όλες οι ενέργειες για τη μείωση του άγχους φαίνονται λυπημένες γι 'αυτόν. Στην περίπτωση αυτή, η αδιαφορία συμβάλλει ως προστατευτική αντίδραση του σώματος από υπερβολική κατανάλωση ψυχικής ενέργειας, νευρική εξάντληση, επικίνδυνη για την υγεία. Ωστόσο, η κατάσταση της αδιαφορίας είναι δυσμενής, επομένως είναι σκόπιμο να βγούμε από αυτήν το συντομότερο δυνατό.
2
Παρά το γεγονός ότι η αδιαφορία εξοικονομεί ένα άτομο από νευρική εξάντληση, μια μακρά διαμονή σε αυτή την κατάσταση είναι μοιραία. Ένα άτομο σταματά στην ανάπτυξη, δεν θέτει στόχους και δεν κάνει τίποτα για να τα επιτύχει, ενώ βαθμιαία υποβαθμίζει. Μερικές φορές η απάθεια ξεφεύγει από μόνη της αφού το νευρικό σύστημα στηριχθεί. Μερικές φορές ένα άτομο πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του. Εάν η αδιαφορία είναι το αποτέλεσμα του άγχους από τα προβλήματα στην εργασία, ένα άτομο χάσει το ενδιαφέρον του για το επάγγελμα, για να ξεπεράσει τις εργασιακές δυσκολίες. Σταδιακά, εάν δεν ξεπεράσετε την απάθεια, το πρόβλημα εξελίσσεται σε μια πραγματική κρίση.
3
Η αδιαφορία συνήθως αντιμετωπίζεται με ανάπαυση. Ένα άτομο απομακρύνεται από προβλήματα εργασίας, απενεργοποιεί το τηλέφωνο, κοιμάται και τρώει μακριά. Στη συνέχεια, μετά από αρκετές ημέρες μιας τέτοιας αδράνειας, η ημιτελή επιχείρηση είναι βέβαιο ότι θα έρθει, λύπη έρχεται για χαμένη προσπάθεια, τα νεύρα και το χρόνο, η διαίσθηση προτείνει επιλογές για την επίλυση του προβλήματος. Και το άτομο αισθάνεται και πάλι κίνητρο να συνεχίσει την επαγγελματική του δραστηριότητα.
4
Σε ορισμένες περιπτώσεις, έως ότου η αδιαφορία έχει εξελιχθεί σε μια παρατεταμένη κατάθλιψη, πρέπει να αναγκάσετε τον εαυτό σας να κάνει τουλάχιστον καθημερινή εργασία. Στη συνέχεια, ξεπερνώντας την εσωτερική αντίσταση, αναγκάζετε τον εαυτό σας να είναι απλά παρούσα στη δουλειά. Περαιτέρω, ένα άτομο αρχίζει αυτόματα να κάνει τις συνήθεις ενέργειες για αυτόν, εμπλέκεται σε μια ζωντανή διαδικασία εργασίας, δείχνει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον κόσμο γύρω του, επιστρέφοντας στην πρώην ενεργό ζωή του.