Η ψυχανάλυση θεωρεί λανθασμένες ενέργειες ως αποτέλεσμα ορισμένων κινήτρων, προθέσεων. Ένας άνθρωπος που έχει κρυμμένες επιθυμίες κάνει μια κράτηση ή τις περιγράφει υπό την επιρροή τους, αναφορικά με αυτές τις ενέργειες ως κάτι τυχαίο. Αλλά η ψυχανάλυση απορρίπτει τέτοια ατυχήματα και αποδεικνύει ότι τα κίνητρα είναι απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία απαραίτητα για τη διάγνωση.
Θεωρήσαμε λανθασμένη δράση ως δεδομένη εκδήλωση μιας συγκεκριμένης πρόθεσης, επιθυμίας. Στο παράδειγμα των κρατήσεων και των περιγραφών, ένα άτομο παρουσιάζει κρυφά κίνητρα για δράση. Όταν το αντίθετο λέγεται για το τι πρέπει να ειπωθεί, τότε το λάθος αποδεικνύει τις αντίθετες επιθυμίες του ομιλητή. Υπάρχουν επιφυλάξεις που εκφράζουν όχι πλήρη άρνηση, αλλά μερική. Για παράδειγμα: χωρίς κλίση ή μη ικανό. Ένα άτομο δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει τίποτα. "Δεν είναι διασκεδασμένος" - ικανός, αλλά μη παρακινημένος, αλλά "μη ικανός" - δεν είναι σε θέση να εκτελέσει κάποια ενέργεια. Τα λόγια μοιάζουν να έχουν παρόμοια σημασία, αλλά κατά την ανάλυση καταλαβαίνουμε ότι είναι σχεδόν το αντίθετο.
Υπάρχουν επιφυλάξεις που προσθέτουν επιπλέον σημασία στη δήλωση. Για παράδειγμα: "Θέλω ένα κέικ και το κέικ σοκολάτας, αλλά και καφέ με κρέμα γάλακτος και μια τραγανή μπαγκέτα, θα αγοράσω τα πάντα! Αν ο σύζυγος πληρώσει …" Η γυναίκα πρόσθεσε τρεις λέξεις που έχουν κρυμμένο νόημα ότι ο σύζυγος πιθανότατα ελέγχει τα χρήματα στην οικογένεια. Για τον ψυχαναλυτή, αυτή είναι η πρώτη και βασική ιδέα.
Αλλά ποιες είναι αυτές οι προθέσεις που δημιουργούν λανθασμένες ενέργειες; Αν εξεταστούν λεπτομερώς, μπορούν να χωριστούν σε δύο ομάδες: ψυχοφυσιολογική και συνειδητή. Ψυχοφυσιολογικά - αυτά είναι μοτίβα που συνδέονται με ασθένειες ψυχολογικής και φυσιολογικής φύσης που μπορεί να επηρεάσουν με κάποιο τρόπο τη σκέψη. Συνειδητή - αυτά είναι τα κίνητρα που συνδέονται με τις επιθυμίες, τις προσδοκίες που γεννιούνται τυχαία στο μυαλό μας, γρήγορα ανάβουν και πεθαίνουν. Μερικές φορές δεν θέλουμε κάτι και οι λέξεις αντανακλούν αυτήν την επιθυμία καλύτερα από όλα. Ένας γονέας που θα μπορούσε να πάει στο σπίτι μετά από μια εργάσιμη ημέρα κάθεται στη σχολική συνάντηση και απαντά σε όλες τις ερωτήσεις του δασκάλου, ώστε σχεδόν σε κάθε φράση λέει ότι «το παιδί είναι εντελώς διαφορετικό στο σπίτι». Και χρησιμοποιεί τη λέξη "σπίτι" συχνότερα από ό, τι απαιτείται.
Για να προσδιορίσετε τον τύπο του κινήτρου, αρκεί να ζητήσετε από τον ασθενή το τέλειο λάθος. Αν διορθώσει τον εαυτό του και λέει ότι είχε κατά νου, τότε ένα κρυφό κίνητρο θα γίνει σαφές σε έναν ψυχαναλυτή. Εάν δεν μπορεί να εξηγήσει την αιτία της λανθασμένης δράσης, τότε η πρόθεση είναι ψυχοφυσιολογική φύση.
Η υπόθεση ότι ο ψυχαναλυτής χτίζει πριν ή μετά την λανθασμένη ενέργεια θα συμβάλει στην ερμηνεία εσφαλμένων ενεργειών. Ορισμένες ενέργειες οδηγούν σε σφάλμα, το οποίο επιβεβαιώνει την υπόθεση. Όταν ένας ασθενής διαπράττει μια λανθασμένη ενέργεια, ο ψυχαναλυτής υποθέτει ότι το κίνητρο είναι κρυμμένο πίσω του. δημιουργεί ερωτήματα που θα βοηθήσουν στην επιβεβαίωση της παραδοχής. Και στις περισσότερες περιπτώσεις, ο γιατρός θα ανακαλύψει το κίνητρο που καθοδήγησε τη συνείδηση του πελάτη εκείνη τη στιγμή. Το κύριο πράγμα είναι να παρατηρήσετε το λάθος και να επικεντρωθείτε σε αυτό όχι μόνο στον γιατρό, αλλά και στον ασθενή.