Η βουλιμία είναι μια διαταραχή της διατροφής που χαρακτηρίζεται από απότομη παροξυσμική αύξηση της όρεξης, καθώς και από αίσθημα πείνας και γενικής αδυναμίας του σώματος. Η αντιμετώπιση μιας τέτοιας ασθένειας είναι δυνατή μόνο με μια ολοκληρωμένη προσέγγιση. Επομένως, η βοήθεια τόσο του ψυχιάτρου όσο και του ψυχολόγου είναι απαραίτητη.
Με τη βουλιμία, η όλη ζωή ενός ατόμου φαίνεται να υπόκειται σε τροφή. Όλες οι άλλες σφαίρες ζωής σβήνουν στο παρασκήνιο. Οι διαπροσωπικές σχέσεις, η σταδιοδρομία, οι οικογενειακοί δεσμοί και πολλά άλλα ζητήματα παύουν να ενδιαφέρουν ένα άτομο, εξαιτίας των οποίων εμφανίζονται προβλήματα και σε αυτά. Αποδεικνύεται ένας φαύλος κύκλος: φαίνεται ότι ένα άτομο φαίνεται να "μπερδεύει" όλα τα προβλήματά του. Μετά από μια άλλη επίθεση λαού, πάντα κατηγορεί τον εαυτό του και γίνεται καταθλιπτικός, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτόν τον κύκλο.
Εάν η αιτία της βουλιμίας είναι μια συγκεκριμένη ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος ή του ενδοκρινικού συστήματος, είναι αδύνατο να το αντιμετωπίσετε χωρίς τη βοήθεια ειδικού. Και αν η αιτία είναι ψυχογενείς παράγοντες, η βοήθεια ενός ψυχολόγου είναι ήδη ανεκτίμητη. Τέτοιες ψυχογενείς αιτίες μπορεί να είναι: η αντίθεση στην παιδική ηλικία, η τραυματική κατάσταση, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η κακή αντίληψη της ζωής και η έλλειψη αίσθησης του χιούμορ, η απώλεια εννοιών στη ζωή, η χαμηλή προσαρμοστικότητα, η αποκήρυξη κ.λπ.
Με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου, ο ασθενής μπορεί να αναγνωρίσει τις αληθείς αιτίες μιας τέτοιας συμπεριφοράς, να εντοπίσει την παρουσία ενδοπροσωπικών συγκρούσεων και να εργαστεί μέσω αυτών. Μόνο εάν αποδεχτείτε τον εαυτό σας εξ ολοκλήρου, μπορείτε να προχωρήσετε και να ξεπεράσετε τον εθισμό στα τρόφιμα.
Δεδομένου ότι οι αιτίες της βουλιμίας σε κάθε άτομο είναι διαφορετικές, σχεδιάζεται περαιτέρω εργασία ψυχολόγου, λαμβάνοντας υπόψη την προσωπικότητα του ασθενούς. Διάφορες εκπαιδεύσεις ή ατομικές εργασίες για την αλλαγή των συνηθειών, τη γενική συμπεριφορά, την αύξηση του επιπέδου αυτορρύθμισης και αυτοέλεγχου μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της βουλιμίας. Αποτελεσματική είναι επίσης η εργασία για την αύξηση της αντοχής στο στρες, την υπερνίκηση του άγχους και την αύξηση της αυτοεκτίμησης. Για παράδειγμα, έχοντας εκτιμήσει ποιες καταστάσεις προκαλούν συνήθως άγχος ή μεγάλο άγχος, μπορεί κανείς να ξεπεράσει τέτοιες καταστάσεις με πιο προσαρμοστικούς τρόπους στο μέλλον χωρίς να βλάψει την προσωπικότητα και το σώμα του.
Η επίσκεψη ομάδων υποστήριξης, η επικοινωνία με όσους έχουν ήδη αντιμετωπίσει το πρόβλημα ή βρίσκονται στο δρόμο για την επίλυσή τους, βοηθούν τα άτομα με βουλιμία. Οι περισσότερες ομάδες οργανώνονται με τη συμμετοχή ενός γιατρού και ενός ψυχολόγου, και ως εκ τούτου οι συστάσεις και οι συμβουλές «έμπειρων» ανθρώπων που ακούει ότι είναι πάντα αποτελεσματικές.
Μαζί με τον ψυχοθεραπευτή αναπτύσσονται θετικές ψυχολογικές συμπεριφορές και διανοητικά μοντέλα που σχετίζονται με τη σωστή στάση απέναντι στα τρόφιμα. Σε μερικές ιδιαίτερα δύσκολες περιπτώσεις, η ύπνωση είναι αποτελεσματική, αν και οι ψυχολόγοι τη χρησιμοποιούν πολύ σπάνια. Ωστόσο, αυτό είναι το πεδίο δραστηριότητας των ψυχοθεραπευτών και ψυχιάτρων, δηλ. τους γιατρούς.