Οι άνθρωποι γράφουν ποιήματα για την αγάπη της ζωής, για τους ανθρώπους, για τον Θεό. Για μερικούς αποδείχθηκαν πολύ καλά, για άλλους είναι αδύναμοι, αφελείς. Αυτό είναι κατανοητό και φυσικό, διότι το επίπεδο δεξιοτήτων στους ανθρώπους είναι διαφορετικό. Υπάρχουν συγγραφείς που απευθύνονται σε ποιήματα. Ποιος είναι ο λόγος; Είναι αδύνατο να δοθεί οριστική απάντηση σε αυτό το ερώτημα, διότι όλα εξαρτώνται από το άτομο.
Εγχειρίδιο οδηγιών
1
Λόγω μιας έντονης αλλαγής στο ορμονικό υπόβαθρο, οι έφηβοι αντιλαμβάνονται τα πάντα πάρα πολύ, γίνονται ευαίσθητα και ευάλωτα, έρχονται αντιμέτωποι με τους γονείς, τους συγγενείς και τους δασκάλους. Φαίνεται σε αυτούς ότι οι ενήλικες δεν τους καταλαβαίνουν καθόλου, είναι αδιάφοροι στα προβλήματά τους. Εάν προστεθεί σίγουρη αγάπη, ο μαθητής μπορεί να γίνει πολύ καταθλιπτικός, αποφασίζοντας ότι δεν υπάρχει ευτυχία στη ζωή, κανείς δεν τον χρειάζεται, κανείς δεν τον αγαπά και τον καταλαβαίνει. Για να ξεφύγει από αυτές τις καταπιεστικές σκέψεις, το παιδί συνθέτει στίχους για την αγάπη που απευθύνεται στον εαυτό του. Αυτοί οι στίχοι είναι ένα είδος «θεραπείας» για την επακόλουθη κατάθλιψη. Μια τέτοια δημιουργικότητα μιλάει για δυσαρέσκεια στον έξω κόσμο.
2
Η αντίθετη κατάσταση μπορεί επίσης να συμβεί, για παράδειγμα, ένας εντυπωσιακός έφηβος είναι τόσο χαρούμενος, αφού λάβει αμοιβαιότητα από έναν αγαπημένο που είναι συγκλονισμένος από συναισθήματα, θέλει να πει ολόκληρο τον κόσμο ότι αγαπά. Έτσι παίρνουμε τις γραμμές για τον εαυτό μας. Σε τέτοιους στίχους μπορείτε να δείτε μια σημείωση χαράς και ευτυχίας.
3
Σε μια πιο ώριμη ηλικία, αυτό μπορεί να εξηγηθεί από άλλους λόγους. Για παράδειγμα, ένα άτομο για κάποιο λόγο δεν αναπτύσσει σχέσεις με συγγενείς, φίλους και συναδέλφους, δεν μπορεί να κανονίσει την προσωπική του ζωή. Θεωρείται αλαζονικός, ενώ είναι απλά πάρα πολύ ευαίσθητος. Δημιουργώντας ποιήματα αγάπης, ο συγγραφέας, όπως ήταν, φεύγει από την δυσάρεστη πραγματικότητα, εξηγεί σε όλους ότι δεν είναι στην πραγματικότητα αλαζονική, έχει πολλά πλεονεκτήματα και υπάρχει κάτι που τον αγαπάει.
4
Υπάρχουν στιγμές που ο συγγραφέας δημιουργεί ποιήματα για την αγάπη του εαυτού, έχοντας ειλικρινή αυτοπεποίθηση στην ακαταμάχησή του, στις υψηλές του ιδιότητες, στη γοητεία του. Θεωρεί τον εαυτό του ένα πρότυπο, ένα πρότυπο όλων των αρετών. Ένα τέτοιο άτομο υπερηφανεύεται. Αυτό είναι ήδη ένας σταυρός μεταξύ του ισχυρότερου εγωισμού (στα όρια του εγωκεντισμού) και της ψυχικής διαταραχής.