Όταν οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για εσάς και τα συναισθήματά σας - μαμά, μπαμπά, σύζυγος, φίλοι, ένας γείτονας από τον τελευταίο όροφο, περιστάσεις, καιρός, δεν έχετε άλλη επιλογή. Ζείτε όπως άλλοι θέλουν. Και είναι καλό όταν οι προτιμήσεις και οι επιθυμίες της ζωής συμπίπτουν με αυτές - ο γείτονας αρχίζει να γυρίζει όταν ξυπνάτε, ο καιρός είναι πάντα ηλιόλουστος, όταν βγαίνετε, ο σύζυγος συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις ιδέες σας χωρίς περιττές υπενθυμίσεις. Αλλά αν όχι;
Θα είμαστε θυμωμένοι, υστεροί, απαιτώντας να είναι ο τρόπος μας. Και αυτό είναι στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη περίπτωση - θα είμαστε σιωπηλοί, γιατί..
- να ζητήσουν κάτι και να ζητήσουν ντροπή.
- θα προσβάλει και άλλους.
- δεν μπορείς να κάνεις μια εκκίνηση.
- τι λένε οι άνθρωποι?
- αν μιλήσω για τις καταγγελίες μου, θα με απορρίψουν.
- Πρέπει να είμαι καλός.
Αυτή η λίστα είναι ατελείωτη, γιατί οι άνθρωποι προτιμούν να είναι σιωπηλοί και να μαγειρεύουν στα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Και αυτή η σιωπή δεν περάσει για τίποτα. Όπως είπε ο παππούς Φρόιντ: «Δυστυχώς, τα καταπιεσμένα συναισθήματα δεν πεθαίνουν, σιγήθηκαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν το άτομο από μέσα». Και εξ ου και η νεύρωση.
Το θέμα είναι περίπλοκο από το γεγονός ότι ένα άτομο δεν γνωρίζει πάντα τα αισθήματα και τα συναισθήματά του. Μπορεί να μην γνωρίζω κανένα από τα συναισθήματά μου, θα είναι δύσκολο για μένα φυσικά και δεν θα καταλάβω γιατί, αναφερόμενος στον καιρό ή το άλμα της πίεσης. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η ψυχολογική προστασία σχηματίστηκε κάποτε εδώ και πολύ καιρό.
Για παράδειγμα, ένα παιδί στην πρώιμη παιδική ηλικία ζήτησε από τον γονέα να τον αγκαλιάσει, και ο γονέας ήταν εκτός είδους και αρνήθηκε πολύ. Τι αισθάνθηκε το μωρό εκείνη τη στιγμή; Απόρριψη, ταπείνωση, ντροπή, αμηχανία. Αυτό το επεισόδιο, που επαναλήφθηκε μερικές περισσότερες φορές, τραυματίζει για πάντα την παιδική ψυχή. Η ψυχή είναι ένα πολύ έξυπνο πράγμα. Έτσι ώστε το παιδί να μην βιώσει πάλι αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα, ποτέ δεν θα ζητήσει τη φροντίδα και την αγάπη και με κάθε δυνατό τρόπο θα αποφύγει τα συναισθήματα που τον τραυμάτισαν. Και αν τις ελέγξει, είναι απίθανο να το γνωρίζει.
Η ίδια η περίπτωση θα ξεχαστεί, θα διαγραφεί από τη μνήμη, αλλά η προστασία θα ενεργοποιηθεί ήδη αυτόματα. Είναι γραμμένο στο subcortex του: Δεν είμαι άξιος, με έχουν απορρίψει, είναι καλύτερο να μην ζητά τίποτα, η ντροπή είναι πολύ οδυνηρή, δυσάρεστη, δεν θέλω να την ξαναζήσω.
Για να αντισταθμίσει την έλλειψη ανθρώπινης ζεστασιάς, ως επιλογή, απλώς θα υποτιμά τον καθένα, θα τον κάνει ανενόχλητο της προσοχής ή του κακού κατά την άποψή του και θα αποφύγει την επαφή. Και μέσα σε όλο αυτό το προσβεβλημένο μικρό αγόρι θα κλαίει όλη του τη ζωή.
Έτσι εδώ. Πώς σχηματίζεται μια νεύρωση; Η νευρώση είναι πάντα μια διαπροσωπική σύγκρουση, μια ασυνείδητη σύγκρουση δύο κύριων κινήτρων. Ο αγώνας τους προκαλεί ένταση, η οποία με τη σειρά της μεγαλώνει και αναζητά κάθε διέξοδο μέσα από την ψυχή και το σώμα, νευρωτικοποιώντας ένα άτομο (κρίσεις πανικού, OCD, άγχος, ασθένεια).
Επιστροφή στο αγόρι. Στο συνειδητό του επίπεδο, απορρίπτει όλους τους ανθρώπους επειδή είναι κακοί και καλοί. Στο ασυνείδητο - θέλει πραγματικά την αγάπη και την αποδοχή, αλλά φοβάται να ρωτήσει γι 'αυτό. Ο φόβος ότι θα απορριφθεί πάλι είναι πολύ ισχυρός (η ανάγκη για αγάπη και αποδοχή είναι μία από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου).
Ο αγώνας είναι σε πλήρη εξέλιξη. Και αυτό το παιδί είναι ήδη άνω των 30 ετών, είναι μόνος του, πάσχει από κρίσεις πανικού, IRR, OCD ή κάποιες άλλες "εξαντληθείσες" από την εσωτερική του σύγκρουση και δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει καθόλου. Πηγαίνει στους γιατρούς, πίνει ηρεμιστικά, βλέπει τον κίνδυνο παντού και φοβάται τον θάνατο.