Η αγάπη ενός ατόμου δεν είναι πάντα εύκολη και απλή. Υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν επαγγελματικά - φιλάνθρωποι. Οργανώνουν φιλανθρωπικά ιδρύματα, δωρίζουν τα χρήματά τους εκεί και μελετούν τα προβλήματα και τις ανάγκες των φτωχών.
Οι πρώιμες μορφές εκδήλωσης της φιλανθρωπίας (φιλανθρωπία) ήταν πιθανώς αλληλοβοήθεια και αμοιβαία συνδρομή ατόμων σε μια φυλή ή μια οικογένεια. Οι θρησκευτικές ομάδες άρχισαν να βοηθούν τους «ξένους» για πρώτη φορά. Σε μια φυλετική κοινωνία, η βοήθεια ενός άλλου, φτωχότερου και πιο αδύναμου εκφράστηκε με την προσφορά δώρων και τη διανομή πλεονασματικών προϊόντων. Ήταν τότε ότι οι σχέσεις άρχισαν να διαμορφώνονται μεταξύ του φιλάνθρωπου (του προσώπου που βοηθάει) και του ατόμου που χρειάζεται βοήθεια.
Η αναγνώριση αυτής της έννοιας και ο ορισμός της συνέβησαν στην Αρχαία Ελλάδα τον 5ο αιώνα π.Χ. Αλλά τότε οι άνθρωποι απέδωσαν φιλανθρωπία στους θεούς. Μόνο τον 4ο αιώνα π.Χ. άρχισαν να καλούν έναν φιλανθρωπό έναν άνθρωπο που ήταν συμπαθητικός σε άλλους. Ο Αριστοτέλης και ο Πλάτων πίστευαν ότι η φιλανθρωπία πρέπει να διεξάγεται από το κράτος.
Στη συνέχεια, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ανέλαβε φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα, η εκκλησία δεν ήταν πλέον ο μόνος ευεργέτης. Το κράτος άρχισε και πάλι να παρέχει βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη. Τα οφέλη άρχισαν να διανέμονται και δημιουργήθηκαν σπίτια και νοσοκομεία για τους φτωχούς.
Κατά τον δέκατο ένατο αιώνα δημιουργήθηκαν τα πρώτα κεφάλαια για να βοηθήσουν τους φτωχούς, τα οποία ιδρύθηκαν από οργανώσεις που θα μπορούσαν να παράσχουν αυτή τη βοήθεια. Μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα, οι ιδιώτες συμμετέχουν ήδη σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Οι σύγχρονοι επιχειρηματίες και πλούσιοι άνθρωποι συχνά δωρίζουν χρήματα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Τα ταμεία διανέμουν ήδη πόρους από όσους έχουν ανάγκη. Αυτό γίνεται με διαφορετικό τρόπο - ο ίδιος ο άνθρωπος επιλέγει ποιον θα βοηθήσει. Έτσι κάνουν όσοι θέλουν να δουν το αποτέλεσμα - ένα ανανεωμένο θέατρο ή ένα ανακτημένο παιδί, ένα νέο νηπιαγωγείο ή κλινική θεραπείας φαρμάκων.
Η κοινωνία αναμένει βοήθεια από έναν πλούσιο άνθρωπο, οι φιλανθρωπικοί επιχειρηματίες κερδίζουν έτσι το κύρος και τη θετική εκτίμηση του κράτους.