Δεν όλοι μας είμαστε ευχαριστημένοι με τη ζωή μας. Θέλουμε να βελτιώσουμε την κατάστασή μας, αλλά συχνά δεν ξέρουμε πώς και τι να κάνουμε. Συχνά πιστεύουμε ότι κάποιος άλλος θα μας δώσει μια υπόδειξη για το τι πρέπει να κάνουμε σε ορισμένες περιπτώσεις. Παρακολουθούμε τηλεόραση, ρωτάμε φίλους. Υπάρχει πρόβλημα και πηγαίνουμε σε φίλους, λέμε, ζητάμε συμβουλές ή ενεργούμε σύμφωνα με αυτά τα στερεότυπα που υπάρχουν στην κοινωνία. Αλλά συχνά συμβαίνει ότι από μια τέτοια λύση στα προβλήματα, το αποτέλεσμα για κάποιο λόγο αποδεικνύεται εντελώς διαφορετικό από αυτό που θα θέλαμε να πάρουμε. Και υπάρχουν καταστάσεις όπου εμείς οι ίδιοι βρισκόμαστε απλά με μια εξοικειωμένη σκέψη ή ιδέα. Ονομάζουμε αυτή τη διαίσθηση της πηγής.
Το πιο βαθύ μας "εγώ", όπως το ονομάζουν ψυχολόγοι, είναι μια πηγή διαισθητικών συμβουλών που μας δίνουν πρόσθετες πληροφορίες σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση ζωής που χρειαζόμαστε για να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας και να λύσουμε τα προβλήματά μας.
Αποδεικνύεται ότι έχουμε έναν μεγάλο "βοηθό" στους εαυτούς μας, ο οποίος για κάποιο λόγο δεν ακούμε. Μετά από όλα, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τα δικά μας προβλήματα καλύτερα από εμάς. Και μπορούμε να τα λύσουμε μόνο. Στην καλύτερη περίπτωση, αν μιλήσετε σε κάποιον για τα προβλήματά σας, τότε αυτό το άτομο θα αρχίσει να δίνει συμβουλές από την άποψή του, έχοντας τη δική του εμπειρία, ίσως δεν σχετίζεται μάλιστα με τη δική μας.
Δυστυχώς, σπάνια ακούμε την έξυπνη πηγή μας. Η σύγκρουση αρχίζει με το γεγονός της μη αναγνώρισης, της απόρριψης της ύπαρξης ενός τέτοιου ρόλου σε εμάς. Έρχονται έξυπνοι υπαινιγμοί, αλλά δεν θέλουμε να τις αναγνωρίσουμε, φοβόμαστε να τους ακολουθήσουμε, ενεργούμε "όπως πάντα", κάνουμε ό, τι έξυπνοι άνθρωποι γράφουν στα βιβλία ή λένε.
Το ερώτημα που τίθεται αμέσως, αλλά πώς να διακρίνουμε διαισθητικές ενδείξεις από τυχαίες σκέψεις;
Δεν υπάρχει καθολικός μηχανισμός για την αναγνώριση αυτών των προτροπών. Για κάθε άτομο ο μηχανισμός αυτός είναι καθαρά ατομικός. Για να μάθετε πώς να διακρίνετε διαισθητικές υποδείξεις, είναι σημαντικό να γνωρίζετε απλά ότι ο μηχανισμός αυτός βρίσκεται σε εμάς και ότι λειτουργεί. Και φυσικά, αυτό έρχεται με εμπειρία. Χρειάζεστε την εμπειρία σας, τα λάθη σας, τα ευρήματά σας.
Θυμηθείτε μια κατάσταση όταν ήσασταν αντιμέτωποι με μια επιλογή. Σε τέτοιες στιγμές, έχουμε πάντα διάφορες σκέψεις, αισθήσεις και συμβουλές για το πώς και τι πρέπει να κάνουμε. Σχετικά μιλώντας, αρχικά ήθελα να το κάνω, τότε με κάποιο τρόπο, και στη συνέχεια ήρθε η σκέψη
.Εν μέσω αυτού του χάους, υπάρχει μια διαισθητική υπόδειξη. Η επιλογή του αμέσως δεν είναι εύκολη.
Και τώρα ας προχωρήσουμε γρήγορα στην εποχή που έχετε ήδη κάνει μια επιλογή, έκανε μια πράξη, και έγινε προφανές αν λάθος ή όχι. Και αν θυμάστε τώρα τις αισθήσεις που είχατε κατά τη στιγμή της λήψης της απόφασης, τότε θα θυμηθείτε ότι υπήρχε μια σωστή υπόδειξη.
Και αν η απόφαση έγινε εσφαλμένα, τότε πρέπει απλώς να αναλύσετε γιατί αυτή η υπόδειξη δεν ελήφθη υπόψη. Δεν υπήρχε αυτοπεποίθηση; Ο φόβος εμπόδισε; Ίσως κάτι άλλο; Μια τέτοια ανάλυση βοηθά πολύ στην σωστή επιλογή ενός διαισθητικού υπαινιγμού στο μέλλον.
Θυμηθείτε όταν χρησιμοποιήσατε σωστά την επεξήγηση. Πώς αισθανθήκατε; Θυμηθείτε τι ήταν αυτό το ερώτημα, πώς ήρθε, τι συναισθήματα τον συνοδεύει; Με αυτά τα έμμεσα σημάδια, μπορείτε να μάθετε να αναγνωρίζετε διαισθητικές υποδείξεις.
Όλα εδώ είναι πολύ ατομικά και, δυστυχώς, ο γενικός αλγόριθμος ως ακολουθία ενεργειών απλά δεν υπάρχει.
Όσο είστε έτοιμοι να παρατηρήσετε τα συναισθήματά σας και να μην απορρίψετε οποιεσδήποτε πληροφορίες έχετε, ανεξάρτητα από το πόσο απροσδόκητο μπορεί να είναι (οι διαισθητικές ενδείξεις είναι συχνά παράδοξες), η πιθανότητα η πραγματική ένδειξη να είναι ευκολότερη για εσάς και να κάνετε τις σωστές αποφάσεις.