Η επιδίωξη της αριστείας είναι η κινητήρια δύναμη που ενθαρρύνει ένα άτομο να φτάσει σε νέα ύψη και να αλλάξει προς το καλύτερο. Ο όρος ψυχολόγοι τελειοποίησης υποδηλώνει μια ιδεοληπτική επιθυμία να πάρει το καλύτερο αποτέλεσμα. Και είναι σκόπιμο να απαλλαγούμε από αυτή τη μορφή αυτο-βελτίωσης.
Η εμφάνιση τελειομανίας και ο κίνδυνος
Οι ρίζες του τελειοφιλία, όπως και πολλά άλλα προβλήματα, προέρχονται από την παιδική ηλικία. Μια ανεξέλεγκτη επιδίωξη της αριστείας μπορεί να κληρονομείται από έναν γονέα. Και τις περισσότερες φορές, το μεγαλύτερο παιδί γίνεται τελειομανής, στον οποίο οι γονείς υπέβαλαν υπερβολικές απαιτήσεις και είχε μεγάλη ευθύνη για τα νεότερα μέλη της οικογένειας.
Η τελειοποίηση αποκτάται από το μωρό, λόγω της οποίας οι γονείς προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους και τα ανεκπλήρωτα όνειρά τους. Πολύ συχνά, ένα τέτοιο παιδί πηγαίνει στο μουσικό σχολείο όχι επειδή έχει ικανότητες, αλλά επειδή η μητέρα του ονειρευόταν να γίνει μουσικός στην παιδική του ηλικία.
Η προσπάθεια για το καλύτερο είναι μια φυσική εξελικτική διαδικασία. Σε περιπτώσεις όπου ο τελειομανής αρχίζει να εξελίσσεται σε μια παθολογική μορφή, ένα άτομο αναπτύσσει μια νευρωτική κατάσταση, είναι εμμονή με την επίτευξη μιας αδύνατης και όχι πάντα απαραίτητης τελειότητας.
Το εξαιρετικό φοιτητικό σύνδρομο είναι ένα άλλο όνομα για αυτό το φαινόμενο. Δυστυχώς, υπάρχουν συχνά περιπτώσεις όπου ένας κακός βαθμός αναγκάζει έναν τελειομανή μαθητή να προσπαθήσει να πάρει τη δική του ζωή.