Η Κλεπτομανία είναι μια ψυχολογική διαταραχή που εκφράζεται με τη συνεχή επιθυμία να ταιριάζει κάτι που ανήκει σε άλλο άτομο, με άλλα λόγια να κλέβει. Επιπλέον, το αντικείμενο της κλοπής συχνά δεν έχει υλική αξία, αλλά μερικές φορές δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστεί η επιθυμία να τοποθετηθεί ένα πράγμα στην τσέπη σας.
Αυτό μπορεί να ακούγεται περίεργο, σχεδόν απίστευτο, αλλά πιο συχνά η κλεπτομανία αναπτύσσεται ακριβώς στους ανθρώπους που ζουν στην ευημερία και την ευημερία και κυρίως στις γυναίκες. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό και «μεγαλώνουν», όπως συμβαίνει συνήθως στην κλινική ψυχολογία, από την παιδική ηλικία. Τα παιδιά, όπως τα μάγια, τείνουν να εξερευνούν άγνωστα και ελκυστικά πράγματα γι 'αυτά, αλλά μερικές φορές, φλερτάρουν, ξεχνούν να τα βάλουν στη θέση τους ή να τα επιστρέψουν στον ιδιοκτήτη. Με την πάροδο του χρόνου, εάν δεν κάνετε σχόλια, αυτή η ξεχασία μπορεί να γίνει συνήθεια ή, παραμένοντας ατιμώρητη, το παιδί θα αρχίσει να παίρνει κάτι χωρίς απαίτηση ήδη σκόπιμα. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μετατρέπεται σε ένα είδος ψυχαγωγίας, το οποίο είναι δύσκολο να αρνηθεί καν με την ηλικία. Επίσης, τα περισσότερα μωρά, ειδικά τα κορίτσια, αγαπούν να προσελκύσουν την προσοχή. Εάν οι γονείς στερούνται προσοχής, τότε πρέπει να γίνει κάτι για να το πάρει τεχνητά, έστω κι αν πρόκειται για επίπληξη ή τιμωρία. Αυτό συμβαίνει συχνά στις πλούσιες οικογένειες, όπου λόγω εργασίας που φέρνει χρήματα, οι ενήλικες δεν έχουν χρόνο για τα ψυχολογικά προβλήματα των απογόνων τους. Συμβαίνει με διαφορετικό τρόπο: η οικογένεια δεν είναι πολύ πλούσια και το παιδί συλλέγει όλα όσα είναι κακά "σε μια βροχερή μέρα". Κατά την ενηλικίωση, ένα άτομο έχει ένα καλό εισόδημα και διατηρείται η συνήθεια του παιδιού να αποθηκεύει τα πάντα. Όσο και αν είναι, το ένστικτο των κλεπτομανιών κυριαρχεί πάνω από τη φωνή του νου και εκφράζεται με τη μορφή μιας ψυχαναγκαστικής κατάστασης. Δυστυχώς, αν και η κλεπτομανία ονομάζεται ασθένεια, δεν έχει μεθόδους ιατρικής θεραπείας και οι ψυχοθεραπευτές δυσκολεύονται να την καταπολεμήσουν. Η μακροχρόνια θεραπεία βοηθά εν μέρει και με την προϋπόθεση ότι ο ίδιος ο άνθρωπος θέλει ειλικρινά να απαλλαγεί από την εξάρτησή του. Η μόνη ποικιλία αυτής της διαταραχής που μπορεί να θεραπευτεί τελείως είναι η λεγόμενη "συνήθη κλεπτομανία", όταν ο ασθενής κλέβει όχι συνειδητά, αλλά σαν από συνήθεια.