Το σχέδιο δεν είναι απλώς μια δημιουργική διαδικασία που αναπτύσσει λεπτές κινητικές δεξιότητες, φαντασία και πολλά άλλα. Με τη βοήθεια χρωμάτων ή μολυβιών, ένα άτομο μεταφέρει τα συναισθήματα και τα συναισθήματά του σε χαρτί. Η σχεδίαση ως δοκιμασία χρησιμοποιείται ενεργά στην ψυχολογία όταν εργάζεται με παιδιά, αφού τα παιδιά, λόγω του μικρού τους λεξιλογίου, δεν μπορούν να εξηγήσουν τη θέση ή τη διάθεσή τους με λόγια. Θέλετε να καταλάβετε πώς αισθάνεται ένα παιδί και πώς ζει; Ζητήστε να σχεδιάσετε κάτι.
Κατά τη σχεδίαση σημειώστε την ακολουθία της χρήσης διαφορετικών χρωμάτων από το παιδί, τη δύναμη πίεσης στο μολύβι / βούρτσα, τη γενική κατάσταση του παιδιού στο τραπέζι (η πλάτη και οι βραχίονες είναι χαλαρές ή τεντωμένες, αλλάζουν οι εκφράσεις του προσώπου κλπ.).
Η χρήση κυρίως σκοτεινών αποχρώσεων: μαύρο, σκούρο ιώδες, σκούρο μπλε δείχνει μια καταθλιπτική διάθεση, ένα υψηλό επίπεδο άγχους και έντασης. Δώστε προσοχή στη σαφήνεια της εικόνας. Η συχνή χρήση ενός απλού μολυβιού και γόμας (το παιδί αντλεί, στη συνέχεια σβήνει, τραβάει και σβήνει ξανά ή διαπερνά τα πάντα που τραβιέται όλη την ώρα) αποτελεί ένδειξη αυτοσυγκέντρωσης και φόβου να επικριθεί.
Τα δηλητηριώδη χρώματα και η έντονη αντίθεση μπορούν να υποδηλώνουν την ύπαρξη κρυφών επιθέσεων και εσωτερικών συγκρούσεων (απόρριψη του εαυτού ή μιας συγκεκριμένης κατάστασης ζωής). Το σχέδιο ανοιχτού χρώματος, αντίθετα, δείχνει ότι το παιδί είναι καθοδηγούμενο και πολύ εξαρτημένο από κανέναν.
Τα καθαρά φωτεινά χρώματα σε έναν επαρκή συνδυασμό χωρίς την κυριαρχία οποιουδήποτε χρώματος, η αντιστοιχία του τρόπου της πραγματικότητας (σύννεφα - μπλε, ηλιόλουστα, κλπ.) Θεωρούνται ένα σημάδι ευνοϊκής συναισθηματικής κατάστασης. Η παρουσία ενός ή δύο φανταστικών στοιχείων (ένα ασυνήθιστο δέντρο ή σπίτι, φτερά ενός ατόμου κ.λπ.) δεν πρέπει επίσης να σας προκαλέσει συναγερμό. Ωστόσο, η αφθονία των "μυθικών" στιγμών μπορεί να υποδηλώνει την απομόνωση του παιδιού από την πραγματική ζωή και την επιθυμία του να ξεφύγει από τα προβλήματα.
Μια κοινή δοκιμή φωτογραφιών είναι η δοκιμή "Σχεδιάστε την οικογένειά σας", η οποία σας επιτρέπει να αξιολογήσετε το επίπεδο ψυχολογικής άνεσης στο σπίτι. Δώστε προσοχή στο ρόλο που παίζει το παιδί σε αυτή την εικόνα.
Η έλλειψη των ποδιών του πρωταγωνιστή, η εικόνα των γονέων ξεχωριστά από τον εαυτό τους χαρακτηρίζει το αίσθημα της απώλειας. Το παιδί δεν αισθάνεται αγαπημένο και χρειάζεται. Η εικόνα ενός ευρέως ανοιχτού στόματος ή υπερβολικά μακρών στραμμένων χεριών (δακτύλων) σε έναν από τους γονείς μπορεί να υποδηλώνει ενδοοικογενειακή βία: ουρλιάζοντας, ορκίζοντας, αγωνιζόμενοι.
Κατά κανόνα, τα παιδιά επικεντρώνονται στο φόβο τους με τη βοήθεια μεγάλων μεγεθών. Για παράδειγμα, ένα άγριο ζώο κρεμασμένο πάνω στο παιδί στην εικόνα, ή ένας από τους γονείς αποδείχθηκε αφύσικα μεγάλο. Αυτό υποδηλώνει καταστολή και ψυχολογική επιθετικότητα που απευθύνεται στο παιδί.
Εκτός από την αναλυτική λειτουργία, το σχέδιο χρησιμεύει ως θεραπεία. Για παράδειγμα, ο ίδιος φόβος μπορεί να καταστραφεί: πρώτα τραβήξτε τα πάντα που ανησυχούν και, στη συνέχεια, προσφέρετε στο παιδί να σπάσει την εικόνα, νικώντας τον φόβο.
Ο φόβος μπορεί να ξεπεραστεί με έναν ενήλικα. Το παιδί αντλεί τον φόβο ή τη δυσαρέσκεια του και ο ενήλικας αντλεί το τι μπορεί να ξεπεράσει το κακό, συνοδεύοντας το σχέδιο με τη λαογραφία (παραμύθι).