Ο όρος "αυτοσυσσωμάτωση" έχει μια πολύ συγκεκριμένη κυριολεκτική έννοια. Επί του παρόντος, η έννοια αυτή χρησιμοποιείται κυρίως σε μια εικονιστική έννοια για να αναφέρεται σε πολύ έντονη τύψη που βασανίζει έναν άνθρωπο, στερεί από το υπόλοιπο.
Τι είδους άνθρωποι τείνουν να αυτοπεριορίζονται
Σε παλαιότερες εποχές, οι πιο εύθυμοι πιστοί προκάλεσαν έντονο πόνο στον εαυτό τους, χτυπώντας με βλεφαρίδες, σχοινιά με κόμπους ή κλαδιά σε μνήμη για τα δεινά κάποιου ιερού μάρτυρα. Στη μεσαιωνική Ευρώπη, αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονταν "flagellates", από τη λατινική flagellatio - "μαστίγωση".
Στην εποχή μας, η έννοια της "αυτο-μαστίγας" ερμηνεύεται λίγο διαφορετικά. Σοβαρή τύψη μπορεί να συμβεί σε άτομα με υψηλές ηθικές ιδιότητες, που προσπαθούν να συμπεριφέρονται άψογα πάντα και παντού. Είναι πολύ αυστηροί για τον εαυτό τους, καταδικάζουν έντονα κάθε ένα από τα λάθη τους, οποιαδήποτε εκούσια ή ακούσια απόκλιση από τους κανόνες καλής μορφής, ακόμη και το πιο ασήμαντο. Με την απλή σκέψη ότι συμπεριφέρθηκαν ακατάλληλα, η καυτή ντροπή αρχίζει να τα βασανίζει, η συνείδησή τους βασανίζει.
Η αυτοσυσχέτιση συχνά γίνεται πολύ πολύ ευγενικός, ευαίσθητος, ευαίσθητος, που αντιδρά εξαιρετικά οδυνηρά σε οποιαδήποτε αγένεια, σκληρότητα, αδικία. Είναι βασανισμένοι από τη σκέψη ότι υπάρχει πολύ κακό στον κόσμο. Είναι αφόρητα δύσκολο για αυτούς να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη, να ταΐσουν όλους τους πεινασμένους, να βάλουν όλα τα άστεγα σκυλιά και γάτες στα καλά χέρια, να σώσουν όλα τα παιδιά από τις δυσλειτουργικές οικογένειες από το κτύπημα κλπ. Το ίδιο το γεγονός της δικής τους ευημερίας, της οικογενειακής ευτυχίας, του υλικού πλούτου ενάντια σε αυτό το υπόβαθρο θεωρούνται από αυτούς ως κάτι ανάξια, που αξίζει καταδίκης. Και αυτό τους προκαλεί έντονη τύψη.
Οι προσπάθειες να εξηγηθούν σε τέτοιους ανθρώπους ότι δεν είναι ένοχοι τίποτα και δεν πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για το γεγονός ότι ο κόσμος είναι ατελής, συχνά αποτυγχάνουν.
Η αυτοπεποίθηση προκαλείται συχνά από τη μετάνοια για την ανέντιμη συμπεριφορά, την αγένεια, τη δυσαρέσκεια που προκαλείται σε άλλο άτομο (ιδιαίτερα κοντά). Για παράδειγμα, μια κόρη συνομίλησε με τη μητέρα της και εξέφρασε πολλές πικρές επιλήψεις στη διεύθυνση της στην καρδιά της. Και η μητέρα σύντομα πέθανε. Τώρα η ορφανή κόρη απολαμβάνει την αυτοπερίφραξη: ήταν το σφάλμα της, συμπεριφερόταν αυθαίρετα, απρόσεκτα, προσβάλλει τη μητέρα της και η καρδιά της δεν μπορούσε να την αντέξει.
Ακόμη και αν οι επιλήψεις της κόρης ήταν δίκαιες, θα αντιμετωπίσει σοβαρή τύψη, κατηγορώντας τον εαυτό της.