Πώς να είσαι ευτυχισμένος κάθε μέρα, ή το γενικό πρόγραμμα

Πώς να είσαι ευτυχισμένος κάθε μέρα, ή το γενικό πρόγραμμα
Πώς να είσαι ευτυχισμένος κάθε μέρα, ή το γενικό πρόγραμμα
Anonim

Από καιρό οι αμνημονεύτες άνθρωποι ρωτούσαν: "Πώς να είσαι ευτυχισμένος;" Σήμερα θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε λίγο πόσο ευτυχία σχηματίζεται.

Υπάρχει κάτι τέτοιο - "Γενικό Πρόγραμμα". Αυτό είναι το λεγόμενο παγκόσμιο παραμύθι, το οποίο αναπτύσσεται στο κεφάλι ενός ατόμου. Και αυτή η ιστορία καθορίζει πολύ συχνά όλα όσα συμβαίνουν σε ένα άτομο. Αυτό το παραμύθι αρχίζει να σχηματίζεται από την παιδική ηλικία, αργά. Στη συνέχεια αποκτά νέες λεπτομέρειες. Τότε το άτομο το διορθώνει ο ίδιος. Μπορεί να αλλάξει ριζικά, αλλά κάποιος δεν το αλλάζει καθόλου, αλλά προσαρμόζεται σε αυτό το παραμύθι.

Μπορεί να είναι ότι έχετε ακούσει για κάποιες ρυθμίσεις αυτού του "Γενικού Παραμύθι". Για παράδειγμα, το παραμύθι "Lucky". Το άτομο με το παραμύθι "Lucky" δεν έχει τίποτα αξιοσημείωτο. Συχνά, δεν έχει συγκεκριμένες ιδιότητες ή ευφυείς ικανότητες. Απλά ένα απλό άτομο, μερικές φορές συνηθισμένο, χωρίς ειδικά ταλέντα. Αλλά τυχερός! Γιατί; Πώς;

Ο ίδιος ο ίδιος δεν μπορεί να εξηγήσει, να προβλέψει πώς θα συμβεί αυτό, αλλά ταυτόχρονα, όταν μπαίνουν οι άλλοι στη λακκούβα, σίγουρα θα βγάλει ακριβώς τα εισιτήρια που χρειάζεται. Ήρθα για μια συνέντευξη - δεν πήραν όλους, αλλά τον πήραν. Γιατί έτσι

Λειτουργεί σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ένα άτομο πιστεύει ότι θα είναι έτσι - και πράγματι όλα συμβαίνουν. Από έξω φαίνεται ότι είναι απλά τυχερός, όλα αποδεικνύονται από μόνα τους.

«Ηττημένος» - αυτό είναι το όνομα ενός ατόμου με ένα άλλο γενικό πρόγραμμα «Ατυχία». Θυμάστε την ταινία "Άτυχος" με πρωταγωνιστή τον Gerard Depardieu; Ο Depardieu έπαιξε το τυχερό και ο Pierre Richard ο πολύ άτυχος που είχε συνεχώς κάποιες αποτυχίες. Σηκώθηκα στη γέφυρα - η γέφυρα πήγε. Έκανε κάτι εκεί - έχασε το παπούτσι του. Αυτό είναι απλώς μια απεικόνιση του γενικού προγράμματος "Ατυχία".

Αυτά τα προγράμματα καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη μοίρα ενός ατόμου - ένα άτομο θα αισθάνεται ευτυχισμένο ή δυσαρεστημένο μέσω της ζωής του.

Πώς λειτουργεί;

Είναι λυπηρό να το γνωρίζουμε αυτό, αλλά το κύριο πρόγραμμα, χαρακτηριστικό του δυτικού μας πολιτισμού, είναι το Minus Zero (χαρακτηριστικό των ηττημένων). Εάν τα άτομα με ένα τόσο γενικό πρόγραμμα έχουν κάτι που λείπει ή εάν έχουν χάσει κάτι, κατά κανόνα, το βιώνουν ενεργά με ένα μείον, δηλαδή βιώνει αρνητικά συναισθήματα. Εδώ έχω ένα διαμέρισμα ενός δωματίου, αλλά θέλω ένα διαμέρισμα τριών δωματίων - υποφέρουμε. Ή το αυτοκίνητο έσπασε, το πορτοφόλι έχασε - γενικά το τέλος του κόσμου.

Μαζί με το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αρνητικά απώλειες ή ελλείψεις - είναι αδιάφοροι, ακόμη και αρκετά ήρεμοι για αυτό που έχουν. "Αυτό που δεν αποθηκεύουμε, έχοντας χάσει κλάμα" - αυτή η παροιμία αφορά αυτούς τους ανθρώπους.

Παρεμπιπτόντως, σχεδόν πολλοί έχουν το δεξί χέρι. Και ακόμη και το αριστερό! Απάντηση ειλικρινά, παίρνετε συχνά υψηλό το πρωί επειδή έχετε και τα δύο χέρια; Ο Dale Carnegie έγραψε στο βιβλίο του για το πώς περπατούσε και υπέφερε από παπούτσια που τρίβουν τα πόδια του. Υποφέρθηκε μέχρι που είδε έναν άνδρα χωρίς πόδια. Ένιωσε ντροπή - συνειδητοποίησε ότι είχε κάτι να τρίψει! Πόσο χαρούμενος ήταν!

Δεν θυμόμαστε συχνά ότι έχουμε χέρια. Μερικές φορές υπάρχουν λάμψεις - Hore, υπάρχουν χέρια! Αλλά υπάρχει επίσης μια ακοή, μια αίσθηση οσμής, αφής κ.λπ. Εάν για μια στιγμή φανταζόμαστε ότι έχουμε χάσει κάτι, για παράδειγμα, ένα πόδι - πόσο θα είστε πρόθυμοι να δώσετε για να το επιστρέψετε; Νομίζω πολύ. Ίσως όλη η ιδιοκτησία που είναι. Μετά από όλα, η ιδιοκτησία μπορεί να αποκτηθεί, αλλά δεν μπορείτε να ράψετε ένα πόδι πίσω. Λοιπόν, εδώ έχουμε μια φορά - και θαύματα - υπάρχει ένα πόδι! Δυστυχώς, όλοι δεν είναι τόσο χαρούμενοι που αντιλαμβάνονται την παρουσία ενός ποδιού, σε σύγκριση με το γεγονός ότι θα είχαν ράψει το πόδι τους πίσω. Παράδοξο.

Το πιο λυπηρό είναι ότι είναι δύσκολο να κάνεις ένα άτομο με πρόγραμμα αρνητικού μηδέν ευτυχισμένο.

Φανταστείτε ότι δώσατε σε έναν άνθρωπο όλα τα πλούτη, εκπληρώσατε όλες τις επιθυμίες του και παρουσιάσατε όλα όσα ονειρεύτηκε. Μετά από μια σύντομη έκρηξη χαράς, γρήγορα τα συνηθίζει και αρχίζει να το θεωρεί δεδομένο. Και τότε θα αρχίσει να ψάχνει για μειονεκτήματα: πρέπει να πληρώσει φόρους και το σκάφος μου δεν είναι το μεγαλύτερο και η πισίνα είναι μικρή. Και ανεξάρτητα από το τι του παρουσιάζεται, θα είναι δυσαρεστημένος με τα πάντα. Αυτό είναι το πρόβλημα ενός τέτοιου ατόμου - εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος.

Υπάρχει μια άλλη ρύθμιση Zero-Plus. Είναι πιο χαρακτηριστικό των ανθρώπων με ανατολική νοοτροπία. Αυτοί, σε αντίθεση με το πρώτο, αντιλαμβάνονται προβλήματα με το σύμβολο μηδέν, δηλαδή ήρεμο, ουδέτερο, ως γεγονός. Εάν συνέβη κάτι - πρέπει απλώς να διορθωθεί, πρέπει να γίνει, τι υπάρχει, στην πραγματικότητα, για να ανησυχείτε.

Οι συνάδελφοί μου και εγώ θυμόμαστε ακόμα το τσουνάμι στην Ταϊλάνδη. Θυμάσαι; Εκατοντάδες χιλιάδες ζωές διετέθησαν, ήταν μια πολύ μεγάλη καταστροφή. Τα ψευδώνυμα EMERCOM και οι ψυχολόγοι πήγαν εκεί. Έτσι οι ψυχολόγοι χρειάστηκαν βοήθεια εκεί. Δεν κατάλαβαν τι να κάνουν. Ένας άντρας έρχεται, ένας Ταϊλανδός, από τον οποίο πέθανε μια οικογένεια ή κατακλύστηκε όλη η περιουσία. Ψυχολόγοι έρχονται σε αυτόν και λένε - λοιπόν, ας δουλέψουμε, έχετε θλίψη. Αλλά οι ταϊλανδέζικες απαντήσεις - Αλίμονο; Δώστε τον εκσκαφέα - Πρέπει να καθαρίσω την απόφραξη. Οι ψυχολόγοι του λένε - Λοιπόν, μην συγκρατείτε τη θλίψη. Δεν τα καταλαβαίνεις - για τι μιλάς; Θα υπάρχει εκσκαφέας; Οι ψυχολόγοι γενικά συσπειρώνουν. Λένε - δεν καταλάβαμε, αλλά με τι να δουλέψουμε; Οι ταϊλανδέζοι έχουν διαφορετική νοοτροπία. Υπάρχει ένα πρόβλημα - είναι απαραίτητο να επιλυθεί. Τι σημαίνει να κλαίω; Ταυτόχρονα, είναι πολύ συχνά ευτυχείς για οποιοδήποτε λόγο και αρκετά γρήγορα. Φανταστείτε έναν άνδρα που ξυπνά το πρωί και λέει: "Δόξα στον Θεό! Το πρωί έχει έρθει! Γεια σας, γλυκιά μου." Εμείς στη Ρωσία αποκαλούμε τέτοια φρικιά. Φανταστείτε, δεν έπινε, αλλά όπως ο ήλιος χαίρεται.

Εάν δύο άτομα με διαφορετικά γενικά προγράμματα ξεκινούν μια επιχείρηση ισότιμα, τότε το άτομο που είναι μείον μηδέν είναι λιγότερο πιθανό να επιτύχει καλά αποτελέσματα. Μαντέψτε γιατί; Λόγω του γεγονότος ότι υπάρχουν πολλές εκπλήξεις στην επιχείρηση, υπάρχουν ορισμένες μη τυπικές καταστάσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ένας άντρας "μείον μηδέν" περνάει πολύ και σκληρά και για πολύ καιρό βγαίνει από αυτήν την τρύπα.

Και προσπαθήστε να στερήσετε ένα άτομο με ένα μηδενικό γενικό πρόγραμμα. Ακόμα κι αν όλα κάηκαν, αφαιρέθηκαν, συνελήφθησαν, τα χέρια του είχαν κοπεί επίσης - θα σκεφτεί: καλά, έχω πόδια, συνεχίζω να ζω, γεια, γλυκιά μου!

Κάποιος, έχοντας χέρια και πόδια, μετατρέπεται σε άτομο με ειδικές ανάγκες και δεν κάνει τίποτα στη ζωή. Και άλλοι, με σωματική αναπηρία, ζουν μια ενδιαφέρουσα, ικανοποιητική, ενεργή ζωή. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα ενός ατόμου με μηδενικό πλεονέκτημα είναι ο Nick Vuychich - χωρίς χέρια και πόδια, αλλά αισθάνεται σαν ένα πλήρες άτομο! Έχει μια υπέροχη γυναίκα, γεννήθηκε ο γιος του, είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον πλανήτη. Οργάνωσε μια ομάδα βοηθών, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και εμπνέει τους ανθρώπους να ζήσουν ευτυχισμένοι, να απολαύσουν τη ζωή. Ο Nick Vujicic λέει: Απενεργοποιημένος; Και τι είναι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες; Μπορείτε να κάνετε κάτι - το κάνετε και όλα θα είναι καλά! Όσο το κεφάλι είναι προσαρτημένο στο σώμα - όλα είναι αληθινά!

Εδώ, αυτοί οι άνθρωποι θα είναι πάντα σε τάξη με την ευτυχία και με τις επιχειρήσεις.

Φίλοι και ποιες από αυτές τις ρυθμίσεις επιλέγετε;