Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε για τον αυτισμό δεν είναι η αναπηρία. Τα παιδιά αμέσως παρατηρούν ένα παιδί με αυτισμό στο περιβάλλον τους, έχουν ερωτήσεις που απευθύνονται σε ενήλικες. Η εξήγηση στο παιδί του τι είναι αυτισμός είναι απαραίτητη για να μην στιγματίζει το παιδί με ASD και να βοηθά τα παιδιά να επικοινωνούν και να αλληλεπιδρούν χωρίς να τραυματίζονται ο ένας τον άλλον.
Ο αυτισμός δεν είναι ασυνήθιστο σήμερα. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι διαγνωστικές μέθοδοι βελτιώνονται και η κοινωνία μαθαίνει όλο και περισσότερο για τα άτομα με αυτισμό. Ωστόσο, τα άτομα με ASD συχνά εξετάζονται από άποψη στερεοτύπων. Για παράδειγμα, πιστώνονται με δημοσκοπήσεις για έλλειψη επικοινωνίας, μαθησιακές δυσκολίες, σύνδρομο Savant και αγάπη για τα μαθηματικά και τις ακριβείς επιστήμες.
Αλλά οι άνθρωποι, οι ενήλικες και τα παιδιά που διαγιγνώσκονται με ASD είναι διαφορετικά. Ανάμεσά τους υπάρχουν ιδιοφυίες και υπάρχουν και εκείνοι που δεν μπορούν να μάθουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι με αυτισμό βρίσκονται κάπου στη μέση του φάσματος, μπορούν να επικοινωνήσουν και να μελετήσουν, να οδηγήσουν έναν ενεργό τρόπο ζωής και με την πρώτη ματιά ο αυτισμός τους θα υποψιαστεί μόνο από έμπειρο ιατρικό προσωπικό.
Ωστόσο, οι άνθρωποι με αυτισμό είναι διαφορετικοί από τους νευροτύπους. Και αυτό είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε, ειδικά εάν μια οικογένεια ή ομάδα έχει πολλά παιδιά και ένας από αυτούς έχει την κατάλληλη διάγνωση. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθετε εξηγώντας σε κάποιον τι είναι ο αυτισμός είναι ότι πρέπει να είστε ευγενικοί. Κατά τη συζήτηση σχετικά με την ASD, είναι απαραίτητο να επικεντρωθούμε στις θετικές πτυχές. Είναι πολύ σημαντικό να εξηγήσουμε στο παιδί τι είναι όμορφο σε ένα άλλο παιδί, τι τον κάνει μοναδικό, τι είναι καλός, από το να τονίσει τα αρνητικά σημεία.
Τι πρέπει να θυμάστε για τον αυτισμό
Φυσικά, στα νευροτυπικά παιδιά που συναντούν όσους είναι διαφορετικοί από αυτούς και συμπεριφέρονται διαφορετικά, προκύπτουν πολλά ερωτήματα. Χρειάζονται βοήθεια για να οικοδομήσουν σχέσεις με αυτούς τους "άλλους", και πρέπει να τους καταλάβουν. Όταν απαντάτε σε ερωτήσεις, μην ξεχνάτε:
- Ο αυτισμός δεν είναι καθυστέρηση ή αναπηρία.
- Εάν ένα παιδί με αυτισμό συμμετέχει σε μια συζήτηση, δεν πρέπει να τον αγνοήσετε και να μιλήσετε γι 'αυτόν στο τρίτο πρόσωπο, σαν να μην ήταν εκεί. Πρέπει να συμμετάσχει στη συζήτηση, πρέπει να απευθυνθεί, ακόμα και αν δεν μιλήσει και δεν απαντήσει.
- Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να το ζητήσουν και να το κάνουν άμεσα. Αυτό δεν είναι αγενές. Απλώς προσπαθούν για σαφήνεια, σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να σας βλάψουν ή κάποιον που σας ενδιαφέρει.
- Απαντήστε ερωτήσεις με ειλικρίνεια, αλλά εξετάστε την ηλικία του ατόμου που σας ενδιαφέρει.
Το πιο δύσκολο κομμάτι πρέπει να είναι να εξηγήσουμε σε ένα μικρό παιδί τι είναι μια βλάβη που συμβαίνει σε παιδιά με ASD. Εξάλλου, αυτή η συμπεριφορά είναι πολύ τρομακτική. Ένα παιδί με ASD μπορεί να σπάσει λόγω της παραμικρότητας, να ουρλιάζει, να κλαίει και ακόμη και να συμπεριφέρεται επιθετικά. Τα νευροτυπικά παιδιά συχνά επιδιώκουν να βοηθήσουν τους ασθενείς, αλλά συναντούν έντονη αντίσταση, η οποία τους πλήττει και μπορεί να τους δημιουργήσει ένα παιδί με αυτισμό.
Πώς να εξηγήσετε σε ένα παιδί τι είναι μια βλάβη στα παιδιά με αυτισμό
Οι διαταραχές που συμβαίνουν συχνά σε δημόσιους χώρους φοβίζουν όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και τους ενήλικες. Πόσοι γονείς παιδιών με αυτισμό μπορούν να μοιραστούν την εμπειρία τους, καθώς κατά τη διάρκεια της επόμενης κατάρρευσης δεν περίμεναν υποστήριξη, αλλά επιθέσεις από άλλους που δεν ήταν αντίθετοι στο να κάνουν μια παρατήρηση στη μητέρα ή τον πατέρα του παιδιού «κακοποίητου παιδιού».
Εξηγώντας τι είναι μια κατανομή και γιατί συμβαίνει, μπορείτε να καταφύγετε στην αναλογία των διαφορετικών κονσολών παιχνιδιών. Εδώ είναι το Xbox, Wii και Play Station. Αλλά αν προσπαθήσετε να εκτελέσετε ένα παιχνίδι σχεδιασμένο για το Xbox στο Wii, το σύστημα δεν το αναγνωρίζει. Αυτός είναι ο εγκέφαλός μας. Ο καθένας είναι διαφορετικός και αυτό που είναι καλό για κάποιον μπορεί να είναι κακό για το άλλο. Ο εγκέφαλος μπορεί να αρνηθεί να παίξει σύμφωνα με κανόνες που δεν του ταιριάζουν, και αν είναι πολύ φορτωμένος, θα παγώσει και θα χρειαστεί επανεκκίνηση και ξεκούραση. Το ίδιο συμβαίνει και με τον υπερφορτωμένο εγκέφαλο ενός παιδιού με αυτισμό. Η διακοπή είναι μια τέτοια επανεκκίνηση.