Πώς να εκφράσετε εποικοδομητική κριτική στο αφεντικό σας έτσι ώστε να το αποδεχθεί;
Μόλις παρακολουθούσα έναν πολύ ασυνήθιστο διάλογο μεταξύ του αφεντικού και του εξαρτημένου του. Το ασυνήθιστο πράγμα ήταν ότι δεν ήταν το αφεντικό που έγραφε τον υπάλληλό του, αλλά, αντίθετα, ο υπάλληλος - ο προϊστάμενος. Εάν εισέλθουν άγνωστοι στην αίθουσα, θα αναμφισβήτητο ότι θα λάθος άλλο άτομο για το αφεντικό. Ταυτόχρονα, ο διάλογος δεν πραγματοποιήθηκε σε ανυψωμένους τόνους. Μόνο ένας λογικά έδειξε το άλλο τα λάθη του και πρότεινε τρόπους για την επίλυση προβληματικών καταστάσεων.
Ίσως σκεφτήκατε ότι το αφεντικό ήταν αδύναμο και δεν απολάμβανε ιδιαίτερο σεβασμό στην ομάδα, αν επέτρεπε να μιλήσετε στον εαυτό σας έτσι. Και μάταια. Η κατάσταση ήταν ακριβώς το αντίθετο - ο προϊστάμενός μας ήταν ηγέτης σε κάθε έννοια της λέξης.
Μετά από αυτή την κατάσταση, αναρωτήθηκα τι επέτρεψε στον υπάλληλό μας να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο και εξακολουθεί να αισθάνεται καλά; Θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι αυτός ο υπάλληλος ήταν σε θέση να επενδύσει σε αυτόν τον διάλογο κάτι που του επέτρεψε να εξουδετερώσει τις αρνητικές συνέπειες από την κατάσταση της κριτικής του αφεντικού, που θα ήταν φυσικό σε μια τέτοια κατάσταση.
Προτείνω να κατανοήσουμε μαζί αυτές τις αποχρώσεις και, αν χρειαστεί, να χρησιμοποιήσουμε τις παρατηρήσεις μας στη ζωή. Για να γίνει αυτό, θα μετατρέψουμε τις παρατηρήσεις μας σε πρακτικές συμβουλές:
Το πρώτο πράγμα που έριξε το βλέμμα μου σε αυτή την κατάσταση ήταν η σεβαστή στάση του υποτάκτη του αφεντικού. Μπορείτε να επισημάνετε ένα λάθος με σεβασμό, ή μπορείτε να είστε αλαζονικοί, τοποθετώντας τον εαυτό σας στη θέση ενός δασκάλου.
Έτσι, ο πρώτος κανόνας της εποικοδομητικής κριτικής του αφεντικού: "Επικοινωνήστε με σεβασμό".
Οι ενδείξεις των σφαλμάτων δεν ήταν μόνο σεβασμού, αλλά επιπλέον περιείχαν έπαινο. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς αμέσως, αλλά φράσεις όπως: "Δεν θα μπορούσατε να επιτύχετε
., αν και λίγοι άνθρωποι θα μπορούσαν να κάνουν και να προετοιμαστούν εκτός από εσάς σε αυτές τις συνθήκεςΩς εκ τούτου, ο δεύτερος κανόνας: "Ακόμη και στην κριτική, δείξτε μοναδική συμβολή του αφεντικού στην επίλυση αυτής της κατάστασης."
Η κριτική ακολουθήθηκε αμέσως από σαφείς προτάσεις για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Και αυτά δεν ήταν μόνο ενδείξεις για το τι έπρεπε να κάνει ο προϊστάμενος, αλλά, σε μεγαλύτερο βαθμό, ενδείξεις για το τι θα μπορούσε να κάνει ο εργαζόμενος και οι συνάδελφοί του.
Έτσι, ο τρίτος κανόνας: "Προτείνετε αμέσως εποικοδομητικούς τρόπους επίλυσης διαφορών"
Ως αποτέλεσμα της εφαρμογής όλων των ιδεών, συντάχθηκε μια εικόνα που ήταν επιθυμητή για το αφεντικό και την ομάδα ως σύνολο, δηλαδή την ευημερία του τμήματος.
Και τελικά, ο τέταρτος κανόνας θα είναι: "Δείξε την εικόνα της ευημερίας του έργου του που επιθυμούσε για το αφεντικό και την ομάδα του".