Κάθε άτομο έχει πολλούς φόβους που εμποδίζουν σημαντικά την κανονική του ζωή, την επικοινωνία, την ανάπτυξη και την επίτευξη των στόχων του. Ένα ζωντανό παράδειγμα αυτού είναι ο φόβος της κριτικής. Ο φόβος τι λένε ή σκέφτονται οι άλλοι είναι ένα σοβαρό εσωτερικό φραγμό σε οποιοδήποτε πρόσωπο. Παρά το γεγονός ότι αυτό το εμπόδιο υπάρχει μέσα, υπάρχουν οι αποκαλούμενες εξωτερικές εκδηλώσεις του φόβου της κριτικής. Ας τις εξετάσουμε λεπτομερέστερα.
Έλλειψη πρωτοβουλίας
Η παθητικότητα σε κάθε νέα προσπάθεια υποδηλώνει ότι ένας άνθρωπος απλά φοβάται ότι μπορεί να τον καταδικάσουν ή να τον επικρίνουν. Για παράδειγμα, κάποιος πρόκειται να μάθει να κυλάει πατινάζ. Ωστόσο, μια απλή φράση που ρίχτηκε από συγγενείς ή φίλους, όπως "Γιατί το χρειάζεστε;" ή "Θα φανεί γελοίο!" μπορεί να αποθαρρύνει εντελώς την επιθυμία να κάνει κάτι.
Συστολή
Συστολή, περιορισμός, συγκράτηση - όλα αυτά είναι εκδηλώσεις φόβου κριτικής. Εξωτερικά, αυτό εκδηλώνεται σε γωνιακές, συγκρατημένες κινήσεις, αποφεύγοντας την επαφή με τα μάτια. Οι αλλοδαποί, ένα νέο περιβάλλον, απροσδόκητες και ασυνήθιστες καταστάσεις, σε γενικές γραμμές, οποιαδήποτε διέξοδος από τη ζώνη άνεσης είναι πολύ δύσκολη.
Αδυναμία εκδήλωσης γνώμης
Ο φόβος της κριτικής κάνει κάποιον να συμφωνεί σχεδόν παντού και πάντα με αυτό που λένε ή σκέφτονται άλλοι. Αυτή είναι μια επιλογή για ένα υπάκουο παιδί που κάθεται και μετριοπατά περιμένει τους γονείς του να τον αφήσουν να μιλήσει ή να παίξει. Όταν ένα άτομο δεν μπορεί να εκφράσει τη θέση του σε μια συνομιλία, φοβάται την καταδίκη ή το τι μπορεί να φαίνεται γελοίο να παραβιάζει τους κοινωνικούς κανόνες.
Αδυναμία να πω όχι
Αυτό είναι ένα από τα πιο βασικά σημεία. Η διαφωνία σας με τη γνώμη ενός άλλου προσώπου είναι να ορίσετε τα όριά σας, να δημιουργήσετε ορισμένους κανόνες και αρχές για το τι είναι δυνατό και τι δεν είναι. Λόγω του φόβου της κριτικής, ένα άτομο με αδύναμα όρια θα επιτρέψει σε άλλους να εισβάλουν στην προσωπική τους ζώνη, να το πληρώνουν με το χρόνο, το χώρο, τα συναισθήματά τους.
Πώς να αντιμετωπίσετε τον φόβο της κριτικής;
Ο φόβος είναι πάντα συνδεδεμένος με μια αίσθηση απειλής, σαν να μπορούσε κάποιος να κάνει κακό, σωματική ή ψυχική. Ο φόβος της κριτικής δεν είναι χειρότερος, δεδομένου ότι βασίζεται στο φόβο της βλάβης στα όρια της προσωπικότητας του ατόμου. Ωστόσο, αυτή η απειλή είναι εμφανής στις περισσότερες περιπτώσεις.
Ένα πρόσωπο που επικρίνει ή καταδικάζει συχνά δεν πρόκειται να καταστρέψει την ταυτότητα του συνομιλητή. Ο πρώτος προσπαθεί να του μεταφέρει πληροφορίες σχετικά με το τι έκανε λάθος ή τι προκάλεσε μια αρνητική αντίδραση.
Η κριτική πρέπει να θεωρείται ως ανάδραση, και όχι ως η επιθυμία του συνομιλητή να σας ταπεινώσει ή να σας προσβάλει. Περιέχει πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τις ανάγκες και τις αξίες του συνομιλητή. Οι τελευταίοι μπορούν συχνά να προτείνουν έναν αποτελεσματικό τρόπο επίλυσης ενός προβλήματος ή αλλαγής της συμπεριφοράς σας, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος σας. Σε αυτή την περίπτωση, γυρίζει από έναν επιθετικό εισαγγελέα σε βοηθό με τον οποίο μπορείτε να συνεργαστείτε.
Η κριτική θα τρομάξει τον καθένα όσο το αντιλαμβάνεται ως κάτι κακόβουλο που μπορεί να καταστρέψει την προσωπικότητά του. Αλλά μόλις δει σε αυτήν ένα εργαλείο για τη βελτίωση και την εκπαίδευσή του, θα κάνει μαγικά τη ζωή του πιο ήρεμη, και τις σχέσεις με τους ανθρώπους πιο άνετα και παραγωγικά.
Ο κριτικός άνθρωπος σε αυτή την περίπτωση μετατρέπεται σε φίλο και βοηθό, και όχι σε έναν αυστηρό και τρομερό γονέα, του οποίου η δυσαρεστημένη φωνή συχνά συνεχίζει να ακούγεται κάπου στα βάθη του υποσυνείδητου. Η νίκη επί του φόβου της κριτικής είναι παρόμοια με την υπέρβαση ενός συγκεκριμένου εσωτερικού φραγμού, που ανοίγει τεράστιες ευκαιρίες και πόρους για ανάπτυξη και ανάπτυξη.