Στην ενηλικίωση, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες κινδυνεύουν να αναπτύξουν σχιζοφρένεια. Ωστόσο, για τη γυναικεία μορφή αυτής της σοβαρής νοητικής παθολογίας, υπάρχουν ιδιαιτερότητες. Υπάρχουν ακόμη και ορισμένα συμπτώματα που γενικά δεν υπάρχουν σε άνδρες με σχιζοφρένεια.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι η σχιζοφρένεια είναι αρσενική νόσο. Πράγματι, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, οι άνδρες είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από αυτή την παθολογία από τις γυναίκες. Ωστόσο, το ποσοστό είναι σχετικά μικρό, αλλά οι εκδηλώσεις της σχιζοφρένιας ανάλογα με το φύλο είναι ελαφρώς διαφορετικές.
Διακριτικά χαρακτηριστικά της σχιζοφρένειας στις γυναίκες
Το πρώτο χαρακτηριστικό γνώρισμα της γυναικείας σχιζοφρένειας είναι η μεταγενέστερη έναρξη της νόσου σε σχέση με τους άνδρες. Κατά κανόνα, μια παρόμοια διάγνωση γίνεται μετά από 30 χρόνια, οι παλαιότερες περιπτώσεις είναι πιο πιθανό μια εξαίρεση από μια δεδομένη. Από τη μία πλευρά, αυτό θέτει τις γυναίκες σε καλύτερη θέση: έως την ηλικία των 30 ετών, η εκπαίδευση έχει ήδη ληφθεί, υπάρχει εργασία, καθίσταται ευκολότερη η προσαρμογή στη ζωή με την ασθένεια. Από την άλλη πλευρά, σε μια μεταγενέστερη αρχή υπάρχουν παγίδες. Έτσι, για παράδειγμα, η σχιζοφρένεια σε μια γυναίκα μπορεί να υποστηριχθεί από πρόσθετες ψυχικές διαταραχές που συμβαίνουν λόγω αλλαγών που σχετίζονται με την ηλικία.
Η δεύτερη διαφορά μεταξύ της σχιζοφρένειας στις γυναίκες έγκειται στο γεγονός ότι συνήθως η ασθένεια προχωρεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στο παρασκήνιο, πρακτικά δεν εκφράζεται. Η βραδεία σχιζοφρένεια είναι μια κοινή διάγνωση ειδικά για τις γυναίκες. Λόγω αυτού του χαρακτηριστικού, προκύπτουν δυσκολίες στη θεραπεία και διόρθωση της κατάστασης. Επειδή τα έντονα σημάδια της σχιζοφρένειας συχνά εμφανίζονται ακόμη και τη στιγμή που η ασθένεια αρχίζει να προχωρεί γρήγορα, γίνεται σχεδόν αδύνατο να ελεγχθεί η κατάσταση. Επιπλέον, η πιθανότητα αυτοθεραπείας στα αρχικά στάδια αυξάνεται, καθώς η σχιζοφρένεια είναι λάθος για τα συμπτώματα ορισμένων άλλων νευρολογικών, ψυχιατρικών ή σωματικών παθολογιών. Η αυτοθεραπεία σε αυτή την περίπτωση, όπως σε πολλές άλλες, μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικά αποτελέσματα.
Λόγω των θολών συμπτωμάτων, οι γιατροί επίσης δεν μπορούν πάντα να κάνουν μια ακριβή διάγνωση. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο ακατάλληλης θεραπείας. Ορισμένα φάρμακα, για παράδειγμα, που στοχεύουν στη διόρθωση μιας καταθλιπτικής κατάστασης, μπορούν μόνο να επιδεινώσουν την υποτονική σχιζοφρένεια στις γυναίκες.