Η διατροφική διαταραχή είναι μια ομάδα παθολογικών καταστάσεων, ένα από τα βασικά σημάδια της οποίας είναι η ανεπαρκής στάση απέναντι στα τρόφιμα. Ένα άτομο που πάσχει από ένα συγκεκριμένο τύπο διαταραχής μπορεί να υπερχειλίζει διαρκώς ή να είναι εξαιρετικά επιλεκτικό στην επιλογή των προϊόντων. Οι ειδικοί διακρίνουν τέσσερις τύπους διατροφικών διαταραχών, οι οποίες είναι πιο συχνές.
Ορθοθρεπία. Τα τελευταία χρόνια, η ασθένεια αυτή αρχίζει να διαγνωρίζεται όλο και πιο συχνά. Μπορεί να εμφανιστεί σε ήπια μορφή ή να μετατραπεί γρήγορα σε σοβαρή κατάσταση. Η βάση αυτού του τύπου διατροφικής διαταραχής είναι η επιθυμία ενός ατόμου να βελτιώσει την υγεία του, να ενισχύσει την ασυλία, να αυξήσει τη συνολική ζωτικότητα. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό με μια τέτοια επιθυμία. Ωστόσο, όταν αρχίζει να αποκτά παθολογικά χαρακτηριστικά, ένα άτομο δεν λαμβάνει ιδανική υγεία, αλλά πολλά προβλήματα. Ένα βασικό σύμπτωμα της κατάστασης είναι ο αποκλεισμός πολλών προϊόντων από τη διατροφή, η οποία, όπως φαίνεται στον ασθενή, βλάπτει το σώμα του και επιδεινώνει την ευημερία του. Λόγω του υποσιτισμού και της έλλειψης σημαντικών θρεπτικών ουσιών, οι σωματικές ασθένειες αρχίζουν να αναπτύσσονται στο υπόβαθρο της ορθορεξίας. Σε ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις, αυτή η διατροφική διαταραχή είναι θανατηφόρα.
Υπερφυσική υπερκατανάλωση. Με έναν απλό τρόπο, η κατάσταση αυτή ονομάζεται γλουτένη. Ωστόσο, αν ένα άτομο υπερφαγιάζει μία φορά το μήνα, αυτό δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως σημάδι ασθένειας. Αλλά σε εκείνες τις περιπτώσεις, όταν το θρήσκευμα γίνεται σχεδόν ο κανόνας συμπεριφοράς, αυτή είναι μια ευκαιρία να συμβουλευτείτε έναν γιατρό. Η καταναγκαστική υπερκατανάλωση χαρακτηρίζεται από πλήρη έλλειψη ελέγχου κατά τη διάρκεια των γευμάτων: ο ασθενής τρώει μεγάλες ποσότητες τροφής, δεν μπορεί να σταματήσει ακόμη και τη στιγμή που δεν υπάρχει ίχνος πείνας. Αυτός ο τύπος παραβίασης συνήθως δεν συνοδεύεται από αυτοπειθαρχία, επειδή τα άτομα με καταναγκαστική υπερκατανάλωση συνήθως είναι υπέρβαρα, έχουν πολλές ασθένειες που προκαλούνται από την παχυσαρκία. Εάν μια διατροφική διαταραχή προχωρεί, τότε μπορούν να προστεθούν άλλες οριακές συνθήκες, για παράδειγμα, διάφορα είδη κατάθλιψης, διαταραχές άγχους.
Νευρική ανορεξία. Αυτή η διατροφική διαταραχή είναι αρκετά συνηθισμένη. Σε ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις, αυτή η ασθένεια μπορεί να είναι θανατηφόρα. Ωστόσο, ακόμα και η νευρική ανορεξία μπορεί να αντιμετωπιστεί αν ζητήσετε βοήθεια από έναν ειδικό την ώρα. Η βάση αυτού του τύπου διατροφικής διαταραχής είναι η απόλυτη απόρριψη του εαυτού του, η αδυναμία να συνυπάρχει αρμονικά με τον εαυτό του και να αισθανθεί άνετα στο σώμα του. Η ανεπαρκής επιθυμία για απώλεια βάρους μπορεί σταδιακά να μετατραπεί σε νευρική ανορεξία, όταν ένα άτομο, ακόμη και χωρίς υπερβολικό βάρος, θα πεισθεί ότι πρέπει να χάσει μερικά κιλά. Οι ασθενείς συνήθως δεν μπορούν να πάρουν σοβαρά την υγεία τους, δεν γνωρίζουν τον κίνδυνο που παρουσιάζει η νευρική ανορεξία. Ένα από τα σημαντικά συμπτώματα της πάθησης είναι η κατηγορηματική άρνηση του ατόμου να πάρει βάρος και η πλήρης απροθυμία του να τρώει αρκετό φαγητό.
Βουλιμία Ίσως πρόκειται για τη δεύτερη πιο δημοφιλή διατροφική διαταραχή. Η βουλιμία, όπως στην περίπτωση της ανορεξίας, βασίζεται σε μια ανεπαρκή στάση ενός ατόμου στον εαυτό του, μια ανθυγιεινή δέσμευση για το βάρος και την εμφάνιση. Ωστόσο, οι ασθενείς με βουλιμία δεν μπορούν να συγκρατηθούν από σνακ, τα οποία σταδιακά μετατρέπονται σε επεισόδια θλίψης. Μετά το φαγητό, το άτομο αισθάνεται άγχος, οξεία δυσαρέσκεια με τον εαυτό του, ντροπή μπροστά στον εαυτό του, οργή προς τον εαυτό του. Επομένως, μετά από ένα γεύμα, συνήθως εμφανίζεται βίαιος καθαρισμός του στομάχου και των εντέρων, συμπεριλαμβανομένης και της βοήθειας του εμετού που προκαλείται από τον εαυτό του. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ασθενείς με αυτό τον τύπο διατροφικής διαταραχής αντιμετωπίζουν πολύ συχνά ασθένειες του οισοφάγου, του στομάχου και της στοματικής κοιλότητας. Επιπλέον, η βουλιμία μπορεί να αναπτυχθεί σε άτομο που προηγουμένως υπέφερε από ανορεξία, αλλά υποβλήθηκε σε θεραπεία.