Οι εκδηλώσεις της aquaphobia είναι κρίσεις πανικού που αρχίζουν όταν βρίσκονται κοντά σε λίμνες, λίμνες, ποτάμια, συνοδεύονται από ταχεία παλμό, απώλεια συνείδησης, ζάλη, εμετό, υπερβολική εφίδρωση και μυϊκή υπερτονικότητα.
Συνήθως, οι φόβοι αυτοί τίθενται σε υποσυνείδητο επίπεδο κατά την παιδική ηλικία ή την πρώιμη εφηβεία, σε μια ακραία κατάσταση που σχετίζεται με το νερό, ακόμη και βλέποντας μια ταινία με πλάνα για πνιγμό μπορεί να παίξει ένα σκληρό αστείο με ευαίσθητους ανθρώπους. Συχνά συμβαίνει ότι ένα άτομο δεν θυμάται καν το περιστατικό που συνέβη, με τι ακριβώς το σώμα του νερού έκανε φόβο, αλλά ο φόβος εξακολουθεί να αφήνει το σημάδι του.
Επίσης, η υδατοφοβία μπορεί να αποτελεί συμπτωματικό δείκτη της ανάπτυξης επικίνδυνων μολυσματικών ασθενειών, της λύσσας και του τετάνου. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό.
Οι μέθοδοι απαλλαγής από την υδατοφία πρέπει να είναι πολυμερείς, είναι απαραίτητο να επηρεαστεί εκτενώς το κεντρικό νευρικό σύστημα, ο εγκέφαλος με τη βοήθεια της ψυχιατρικής θεραπείας, να εφαρμοστεί η γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία, πιθανώς ακόμα και η χρήση της ύπνωσης. Υποχρεωτική παρακολούθηση της αυτόματης εκπαίδευσης και σύντομες ανεξάρτητες επαφές με νερό.
Η ανάπτυξη μιας φοβίας σε ένα παιδί μπορεί να αποφευχθεί, οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι σε παιδιά ηλικίας 4-5 ετών ο φόβος κολύμβησης στο νερό μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια, πρέπει να βοηθήσετε και να εξηγήσετε στο παιδί ότι δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος γι 'αυτόν, δημιουργεί μια ευνοϊκή ατμόσφαιρα, διδάσκει να κολυμπήσετε, να βουτήξετε και να ενεργήσετε σε μια ακραία κατάσταση στο νερό.
