Η ύπαρξη μέτριας εγωιστικότητας δεν είναι μόνο φυσιολογική, αλλά και πολύ χρήσιμη. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αντέξουν τον εαυτό τους και πάντα κάνουν τα πάντα μόνο για χάρη των άλλων, ως αποτέλεσμα, μπορούν να γίνουν πολύ δυσαρεστημένοι, επειδή συχνά χρησιμοποιούν ευγένεια και υπερβολική ευγένεια.
Οι σημαντικότερες διαφορές ανάμεσα στην υγιή και την ανθυγιεινή εγωκενότητα
Ο υγιής εγωισμός χαρακτηρίζεται κυρίως από την ικανότητα ενός ατόμου να ενεργεί προς τα συμφέροντά του και να επιτύχει τα αποτελέσματα που χρειάζεται, χωρίς να παραβιάζει τα δικαιώματα άλλων ανθρώπων και χωρίς να αναγκάζει τους άλλους να υποφέρουν. Ο ανθυγιεινός εγωισμός, ο οποίος μπορεί επίσης να ονομάζεται εγωκεντρισμός, είναι πολύ πιο δυσάρεστος: αναγκάζει έναν άνθρωπο να ενεργεί με δική του διακριτική ευχέρεια "να περάσει πάνω από το κεφάλι του", να μην φροντίζει καθόλου για τη ζωή και την ευημερία ακόμα και των πλησιέστερων ανθρώπων.
Ο εγωκεντρισμός εμποδίζει τους ανθρώπους να βρεθούν σε μια παράξενη θέση. Είναι ασύμβατο με την ενσυναίσθηση, την ενσυναίσθηση, τη διπλωματία. Ένα άτομο απλά δεν μπορεί να φανταστεί τι μπορούν να αισθάνονται οι άλλοι.
Με τον υγιή εγωισμό, ένα άτομο αγαπά τον εαυτό του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έχει μια καλή, μη υπερεκτιμημένη και υποτιμημένη αυτοεκτίμηση, γνωρίζει τα δυνατά και αδύναμα σημεία του. Δεν χρειάζεται τον έπαινο κάποιου άλλου, δεν προσπαθεί να επιτύχει την πιο έγκαιρη αναγνώριση των πλεονεκτημάτων του. Ο ανθυγιεινός εγωισμός, αντίθετα, ωθεί ένα άτομο να κάνει κακά πράγματα. Σας αναγκάζει να συνεχίζετε να ζητάτε λατρεία, μπορεί να προκαλέσετε ταπείνωση στους άλλους, την επιθυμία να "καθίσετε" στη δουλειά, να συκοφαντείτε ότι οι άνθρωποι φαίνονται καλύτερα ενάντια στο υπόβαθρό τους. Για να φανεί τέλεια στα μάτια του, ένας εγωκεντρικός θα κάνει τίποτα.