Τι είναι δειλία;

Η δειλία - ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που έχει τεθεί στην παιδική ηλικία. Είναι μια σταθερή, όχι προσωρινή. Υπονοεί την έλλειψη βούλησης, τη δειλία, την ανικανότητα να λαμβάνουν αποφάσεις για δικό τους όφελος.

Σήμερα μπορείτε συχνά να βρείτε την έννοια του "δειλού" σε σχέση με ένα συγκεκριμένο άτομο. Μερικές φορές λένε αυτό για ανθρώπους που δεν ξέρουν πώς να συνειδητοποιούν με ένα χαμηλό επίπεδο συναισθηματικότητας. Στην πραγματικότητα, μιλάμε για ένα χαρακτηριστικό χαρακτήρα που εκδηλώνεται σε αστάθεια, έκθεση σε επιρροή άλλων ανθρώπων, δειλία. Ένας ασθενής άνθρωπος φοβάται να αναλάβει την ευθύνη για τις πράξεις του, είναι σε διαρκή αμφιβολία.

Ρίζες και σχηματισμός

Αυτό το χαρακτηριστικό χαρακτήρα αρχίζει να διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Ως εκ τούτου, η πρόοδό της επηρεάζεται από τους γονείς, λίγο αργότερα - τους συμμαθητές, τους δασκάλους. Συνήθως, κατά τη διαδικασία της ανατροφής, τέτοιες οικογένειες δεν διδάσκουν στα παιδιά να είναι ισχυρές, αλλά δείχνουν πώς μπορείτε να προσαρμόσετε τις επιθυμίες του παιδιού σε βάρος του εαυτού σας. Σε αυτή την περίπτωση, το πραγματικό "εγώ" εξαφανίζεται, αν το παιδί δεν έχει δικαίωμα ψήφου στην οικογένεια. Για παράδειγμα, αν δεν έχει την ευκαιρία να επιλέξει την αγαπημένη του δραστηριότητα ή τον κύκλο φίλων.

Ένα χαρακτηριστικό χαρακτήρα αναπτύσσεται επίσης σε οικογένειες όπου βασιλεύει η ατιμωρησία και η βία. Σε τέτοιες συνθήκες, υπάρχουν κατευθυντήριες γραμμές για την απώλεια ζωής, η εμπειρία αποκτάται από την αδυναμία του ατόμου ενάντια στον έξω κόσμο. Το παιδί μαθαίνει μόνο το μοντέλο προσαρμογής, το οποίο του επιτρέπει να επιβιώσει σε ένα εχθρικό περιβάλλον.

Μερικές φορές η δειλία αναπτύσσεται ενεργά στο γυμνάσιο, όταν λαμβάνει χώρα η διευκρίνιση και η αποφασιστικότητα των ηγετών. Εάν ένα άτομο είναι αδύναμο, συνειδητοποιεί γρήγορα ότι οποιαδήποτε σύγκρουση δεν είναι ασφαλής. Αυτό οδηγεί στο γεγονός ότι η υποβολή εκδηλώνεται εξωτερικά, και αν είναι δυνατόν να ενεργεί συγκεκαλυμμένα, είναι δυνατές αντίθετες ενέργειες.

Η δειλία στη ζωή

Δεν είναι προσωρινό, αφού γίνεται χαρακτηριστικό της ψυχής. Ως εκ τούτου, μπορούμε να μιλήσουμε για δειλία ενός ατόμου μόνο αν η έλλειψη βούλησης και αβεβαιότητας είναι σταθερή. Αν τέτοια χαρακτηριστικά προσωπικότητας εμφανίστηκαν ξαφνικά, είναι δυνατό να αναπτυχθεί η κατάθλιψη ή οι σοβαρές συναισθηματικές αναταραχές, οι οποίες εμποδίζουν τη δύναμη της θέλησης ως προστατευτικό μηχανισμό.

Έντονα σημάδια εμφανίζονται στους εφήβους. Σε ηλικία 12 έως 16 ετών, τα παιδιά υπόκεινται πολύ στην επιρροή των άλλων. Ως εκ τούτου, το μέλλον εξαρτάται από την εταιρεία των φίλων. Λόγω της δειλότητας, οι έφηβοι αρχίζουν να καπνίζουν, "επιδοθούν" στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Δεν θέλουν να χάσουν το σεβασμό των συνομηλίκων τους.

Κατά την ενηλικίωση, να παρατηρήσετε ένα πρόσωπο με ένα τέτοιο χαρακτηριστικό χαρακτήρα είναι απλό:

Ο ασθενής δεν θα υποστηρίξει ποτέ, ακόμα κι αν έχει σοβαρά επιχειρήματα.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πάντα θυμό, φθόνο ή μίσος, δηλαδή, τις αιτίες της ανάπτυξης των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων.
Είναι δύσκολο να ακούσεις από κάποιον την προσωπική του γνώμη. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε δειλία.

Ορισμένοι συγγραφείς λένε ότι η τσούξιμο είναι ένα χαρακτηριστικό. Συνδέεται με φόβο, για παράδειγμα, ότι το χρέος δεν θα επιστραφεί και ότι τα ελεημοσύνη θα προκαλέσουν φτώχεια.

Η δειλία στην πραγματική ζωή δεν σημαίνει έλλειψη προσαρμογής. Μεταξύ αυτών των ανθρώπων υπάρχουν εκπληκτικοί ερμηνευτές, οπορτουνιστές. Ωστόσο, χωρίς προσαρμογή και ψυχολογική βοήθεια, εμφανίζονται μερικές φορές ένα τέχνασμα και παθολογικά ψέματα ενός τέτοιου επιπέδου, που ακόμη και οι πιο στενοί δεν μπορούν να τα αναγνωρίσουν.

Η δειλία και η έλλειψη βούλησης

Η δειλία είναι χαρακτηριστικό της ασταθούς συμπεριφοράς. Μερικοί άνθρωποι αποδίδουν υποκειμενικότητα και αρνητικότητα σε αυτές τις δύο ιδιότητες. Ο KN Kornilov αναφέρει στην τελευταία μια παράλογη τάση να ενεργεί αντίθετα με άλλους ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά, η δυνατότητα υποβολής προτάσεων είναι η έλλειψη θέλησης, διότι το θέμα δεν μπορεί να σκεφτεί κριτικά τι προσφέρεται να κάνει.

Η σχέση μεταξύ αυτών των δύο εννοιών βρέθηκε επίσης από τον K.K. Platonov και G.G. Golubev. Μίλησαν για το γεγονός ότι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας προκύπτουν αν το θέμα κυριαρχείται από κίνητρα που δεν αντιστοιχούν στον γενικό σκοπό της δραστηριότητας. Κατά την άποψή τους, η ανεκτικότητα εμφανίζεται πάντοτε όταν, κατά την εκτίμηση μιας κατάστασης, προτιμάται το μοτίβο "θέλει να". Όπως με την έλλειψη βούλησης, οι πεποιθήσεις ενός ατόμου με λιποθυμία αλλάζουν με την κατάσταση ή τις περιστάσεις. Αυτά τα άτομα δεν έχουν βαθιές πεποιθήσεις.

Ποια είναι η αμαρτία της δειλίας;

Η έννοια καλύπτεται επίσης από την άποψη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην οποία μιλάμε για την «αδυναμία της ψυχής» που συνδέεται με την υπερηφάνεια. Στη θρησκεία, η δειλία είναι επίσης συνδεδεμένη με την ευχαρίστηση του ανθρώπου. Το τελευταίο αναφέρεται στην απλούστερη δράση που προκαλείται από μια προσπάθεια κέρδους. Αυτή είναι η εσωτερική δουλεία.

Σύμφωνα με ορισμένους κληρικούς, ένα μικρό πρόβλημα είναι ένα εθνικό πρόβλημα. Οι γονείς προσπαθούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους, τις συγχέουν, προστατεύουν από την επικοινωνία με τους συνομηλίκους, προστατεύουν πάντα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ένα άτομο μεγαλώνει δειλά. Δεν χρειάζεται να περιμένει για ένα μέλλον στο μέλλον, την ευθύνη για τις πράξεις του. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να γίνουν μεγαλοπρεπείς ή προστατευτικοί των αδύναμων.

Η περιγραφόμενη ιδιότητα παρεμβαίνει με: