Κάθε άτομο είναι ατομικό με τον δικό του τρόπο. Ο τρόπος με τον οποίο κάθε άτομο αναπτύσσει το χαρακτήρα του επηρεάζεται όχι μόνο από το περιβάλλον και τους εξωτερικούς του παράγοντες, αλλά και από κάποια εγγενή χαρακτηριστικά, ένα από τα οποία είναι ιδιοσυγκρασία.
Θα χρειαστείτε
Εγχειρίδιο Γενικής Ψυχολογίας.
Εγχειρίδιο οδηγιών
1
Η βάση του δόγματος της ιδιοσυγκρασίας έθεσε τους αρχαίους Έλληνες. Δημιουργήθηκε αρχικά από τον αρχαίο θεραπευτή Ιπποκράτη και ο ρωμαϊκός γιατρός και φιλόσοφος Claudius Galen συνέχισε τις ιδέες του. Χάρη στην έρευνα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά ενός ατόμου καθορίζονται από την αναλογία υγρών στο σώμα του. Εξ ου και τα σύγχρονα ονόματα των τύπων ιδιοσυγκρασίας. Ποιο από τα τέσσερα υγρά - αίμα, λέμφου, κίτρινη χολή ή μαύρη χολή - κυριαρχεί, επηρεάζει τα χαρακτηριστικά, νοοτροπία, συμπεριφορά του ατόμου. Στην περίπτωση που κυριαρχεί το αίμα (από τη λέξη "Sanguis"), ένα άτομο είναι ένα αυριανό άτομο. Εάν η δύναμη παίρνει λέμφωμα (από lat. "Phlegma"), τότε το άτομο είναι φλεγματικό. Η κίτρινη χολή (από την αρχαία ελληνική "Choie") είναι ένας χολερικός άνθρωπος. Αν κυριαρχεί η μαύρη χολή (από την αρχαία ελληνική "Melania choie"), τότε μπροστά σας είναι μια μελαγχολική. Αυτό το δόγμα κατέβηκε στην ιστορία ως η χυμική θεωρία του Ιπποκράτη-Galen ιδιοσυγκρασία. Ονομάζεται χιούμορ, επειδή το λατινικό "χιούμορ" σημαίνει "υγρό". Αργότερα, αυτή η θεωρία αναπτύχθηκε από επιστήμονες σε όλο τον κόσμο.
2
Η φλεγματική περιγράφεται στη σύγχρονη ψυχολογία ως ισορροπημένη, κάπως αργή, αδρανής, ανενεργή. Είναι γενικά συντηρητικός, δεν αναγνωρίζει τις καινοτομίες. Οι χειρονομίες και οι εκφράσεις του προσώπου κρατούνται, η ομιλία του είναι χαλαρή. Είναι συνυφασμένη με την τεμπελιά, την ηρεμία, την αντοχή. Η διάθεσή του παραμένει συχνά αμετάβλητη. Παρ 'όλα αυτά, αναγνωρίζεται από τον Pavlov ως ιδιοκτήτης ενός ισχυρού τύπου νευρικού συστήματος. Η χολική, αντίθετα, είναι ασταμάτητη, ενεργή, παρορμητική, συναισθηματική (συχνά ακόμη και πάρα πολύ). Η διάθεσή του συχνά αλλάζει, εκφράζονται οι εκφράσεις του προσώπου και οι χειρονομίες του. Σε αντίθεση με το φλεγματικό, αυτός είναι ένας μη ισορροπημένος τύπος. Η Sanguine, καθώς και η χολική, είναι πολύ δραστήρια, κοινωνική, φιλική. Είναι σαφής αισιοδοξία και ορθολογισμός. Αλλά, σε αντίθεση με το χολικό, ισορροπημένο. Μια μελαγχολική είναι εξαιρετικά συναισθηματική, ευάλωτη, κλειστή και ακόμη και απαισιόδοξη. Είναι σαφώς συναισθηματικός και εντυπωσιακός, πολύ ευαίσθητος σε εξωτερικά ερεθίσματα. Συχνά μια μελαγχολία παρουσιάζεται ως αδύναμος τύπος, σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω.
3
Σήμερα, η στάση απέναντι στην ιδιοσυγκρασία και η σχέση της με το χαρακτήρα ενός ατόμου είναι διφορούμενη. Υπάρχουν τέσσερις κύριες προσεγγίσεις στο θέμα αυτό. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι οι έννοιες της ιδιοσυγκρασίας και του χαρακτήρα είναι ίδιες. Άλλοι, αντιθέτως, τους παρουσιάζουν ως κάτι εντελώς αντίθετο μεταξύ τους. Ακόμη άλλοι πιστεύουν ότι η ιδιοσυγκρασία είναι μέρος του χαρακτήρα και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτό. Αντιπροσωπεύουν ιδιοσυγκρασία με πυρήνα θεμελιώδους χαρακτήρα. Το τέταρτο βλέπει στην ιδιοσυγκρασία τη φυσική βάση του χαρακτήρα. Φυσικά, κανένας από αυτούς δεν είναι σωστός και κανείς δεν μπερδεύεται. Κάθε γνώμη είναι εν μέρει αλήθεια και έχει μια θέση να είναι. Αλλά, ανεξάρτητα από τις θεωρίες που τηρούν οι ψυχολόγοι, όλοι συμφωνούν ότι η ιδιοσυγκρασία, σε αντίθεση με τον χαρακτήρα, είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό της ατομικότητας ενός ατόμου που δεν αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Χαρακτηριστικά ιδιοσυγκρασίας εμφανίζονται κάπου στα 4-5 χρόνια ζωής. Αλλά όχι μόνο η ιδιοσυγκρασία καθορίζει τη συμπεριφορά ενός ατόμου. Είναι σαν ένα θεμέλιο στο οποίο πολλοί όροφοι μπορούν να συντονιστούν σε όλη τη ζωή με τη μορφή νέων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων που αποκτήθηκαν κατά τη διαδικασία της κοινωνικοποίησης. Όπως λέει και η παροιμία, η ιδιοσυγκρασία είναι αυτό που γεννιέται ένας άνθρωπος και ο χαρακτήρας είναι προϊόν εργασίας για τον εαυτό του καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του.