Μερικές φορές συμβαίνει ότι η τεμπελιά θα πλημμυρίσει και δεν υπάρχει αρκετή δύναμη για να την ξεπεράσει. Ως αποτέλεσμα, δίνετε χαλάρωση, και θα τραβήξει για αρκετές ώρες ή ακόμα και για όλη την ημέρα. Συνήθως, όταν δεν κάνετε τίποτα, σύντομα θα αρχίσετε να αισθάνεστε ένοχοι ή / και θυμωμένοι με τον εαυτό σας. Μια τέτοια αυτοκριτική μπορεί να επανέλθει σε εσάς που αισθάνεστε άσχημα, καθώς προκαλεί συχνά στρες και κατάθλιψη. Ως ασθένεια, η τεμπελιά έχει τα δικά της συμπτώματα. Καταστρέφοντάς τα, μπορείτε να την οδηγήσετε μακριά.
Εγχειρίδιο οδηγιών
1
Δεν μπορείτε να συγκεντρωθείτε, να συγκεντρώσετε τις σκέψεις σας. Αν το ερώτημα "Τι σκέφτομαι;" δεν παίρνετε μια κατανοητή απάντηση, θα πρέπει να κατευθύνετε τον εσωτερικό διάλογο σας σε ένα διαφορετικό θέμα. Προσπαθήστε να σκεφτείτε κάτι άλλο για λίγο, φέρνοντας σταδιακά το ρεύμα των σκέψεων στο σωστό κανάλι.
2
Αντικαταστήσατε το θέμα, τραβήξτε με την εφαρμογή του. Με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να χτυπήσετε μια φορά και για πάντα στη μύτη σας ότι όσο περισσότερο το κουτί μέσα στο οποίο κρύβετε τη θέλησή σας, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να το ανοίξετε αργότερα. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία ανάγκη να περιπλέξετε τη ζωή σας με αυτό τον τρόπο.
3
Είστε καλυμμένοι από μια κατάσταση λήθαργου, τόσο ψυχική όσο και σωματική. Για να απολαύσετε το κρεβάτι, πάρτε έναν υπνάκο ή καθίστε άσκοπα από την τηλεόραση - μια τέτοια ιδέα επισκέπτεται, σίγουρα, κάθε μέρα περισσότερες από μία φορές. Όσο περισσότερο διαρκεί αυτή η κατάσταση, τόσο πιο δύσκολο είναι να βγούμε από αυτήν. Και πρέπει ακόμα να βγείτε, οπότε μην τραβήξετε. Αν αποφασίσετε να ξεκουραστείτε για πέντε λεπτά, μην τεντώσετε για μισή ώρα.
4
Έχετε μια δέσμη μικρών δραστηριοτήτων που σας απομακρύνουν από το σημαντικό. Κανείς δεν θα κάνει τίποτα για σας ούτως ή άλλως. Το να σας αποσπούνται οι μικροδουλειές, απλά χάνετε χρόνο και χάσετε ευκαιρίες. Είναι καλύτερα να το συνειδητοποιήσετε αυτό νωρίτερα από τότε να καθίσετε και να αισθανθείτε άνετα.
Δώστε προσοχή
Η λιτότητα δεν θεωρείται απλώς μια αντίρρηση. Έχοντας μολυνθεί από αυτό, ένα άτομο γίνεται «παράσιτο» και χάνει τη χρησιμότητά του όχι μόνο για την κοινωνία, αλλά και για τον εαυτό του.