Όλα τα παιδιά θέτουν ερωτήσεις σχετικά με το τι είναι ο θάνατος. Η διαφορά έγκειται μόνο στην ηλικία κατά την οποία το παιδί αρχίζει να ενδιαφέρεται για αυτό το θέμα. Μερικοί γονείς προσπαθούν να το γελάσουν, άλλοι προσπαθούν να την ηρεμήσουν, η τρίτη κατηγορία ενηλίκων αρχίζει να λέει πάρα πολλές πληροφορίες.
Εγχειρίδιο οδηγιών
1
Το κύριο πράγμα που πρέπει να καταλάβουν όλοι οι γονείς είναι ότι η ερώτηση του παιδιού για το θάνατο είναι αναπόφευκτη, επομένως πρέπει να σκεφτείτε τη συμπεριφορά σας και να απαντήσετε εκ των προτέρων. Εάν το ενδιαφέρον για αυτό το θέμα προέκυψε από νεαρή ηλικία, τότε υπάρχουν ορισμένοι λόγοι γι 'αυτό, που δεν θα είναι εκτός θέσης για να το μάθετε. Είναι πιθανό ότι το παιδί απλά άκουσε την ακατανόητη λέξη "θάνατος" ή είδε ένα νεκρό ζώο.
2
Εάν αισθάνεστε ότι το παιδί φοβάται το θάνατο, τότε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τον καθησυχαστείτε με τις φράσεις "ποτέ δεν θα πεθάνετε", "ποτέ δεν θα πεθάνω" και παρόμοια σχόλια. Προσπαθήστε να εξηγήσετε ότι η ζωή και ο θάνατος είναι φυσικές διαδικασίες. Ένα άτομο γεννιέται, ζει, αιώνες και πεθαίνει. Έρχονται με το μύθο ότι μετά το θάνατο οι άνθρωποι γίνονται ζώα, έντομα και μένουν κοντά στους αγαπημένους τους.
3
Μη σιωπάτε. Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι τα παιδιά δεν χρειάζονται πληροφορίες σχετικά με το θάνατο πριν από μια ορισμένη ηλικία. Αυτή η γνώμη είναι εσφαλμένη. Όσο πιο γρήγορα το παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει τα σοβαρά θέματα, τόσο πιο εύκολο θα είναι να προσαρμοστεί στα τρέχοντα γεγονότα.
4
Μην προσπαθήσετε να γράψετε το θέμα του θανάτου στο παιδί πάρα πολύ. Δεν χρειάζεται να μιλάμε για τελετές κηδειών, νεκροταφεία ή άλλες λεπτές αποχρώσεις. Αρκεί σύντομα, αλλά εύλογα, να εξηγήσουμε τα αίτια του θανάτου - γήρας, ασθένεια, ατύχημα. Οι υπερβολικές πληροφορίες μπορεί να μην καθησυχάζουν, αλλά να τρομάζουν ακόμα περισσότερο το παιδί.
5
Οι σκέψεις για το θάνατο των παιδιών μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρές ψυχικές διαταραχές Τα παιδιά αρχίζουν να φοβούνται να μένουν μόνοι τους, να κοιμούνται στο σκοτάδι και ακόμη και να τρομοκρατούνται από την παραμικρή νύχτα. Για να αποφύγετε αυτό, πάντα να ενδιαφέρεστε για τις ερωτήσεις του παιδιού και να μιλήσετε περισσότερο για τους φόβους του. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, μην εμφανίζετε τα συναισθήματά σας, μην κλάφετε, αλλά διατηρείτε έναν ήρεμο ήχο.