Οποιαδήποτε δήλωση έχει αξία αν είναι δικαιολογημένη. Δεν είναι δυνατόν κάθε άτομο να έχει σαφή, αιτιολογημένη, λογικά συνδεδεμένη, εξαντλητική συνομιλία με τον συνομιλητή. Όταν πρόκειται για διαμάχη, η ποιότητα του διαλόγου συχνά δεν βελτιώνεται. Οι λόγοι για αυτό το πρόβλημα έγκειται στην έλλειψη γνώσης των κανόνων και των μεθόδων επίλυσης διαφορών και στην έλλειψη πρακτικής για τη συζήτηση σημαντικών ζητημάτων.
Έχει νόημα να υποστηρίζουμε;
Όταν ξεκινάτε μια συζήτηση, συζητώντας ένα συναρπαστικό ή ευαίσθητο θέμα, θα πρέπει πρώτα να σκεφτείτε προσεκτικά. Έχει νόημα σε μια τόσο επικίνδυνη εκδήλωση; Πράγματι, μια ειρηνική και φιλική συνομιλία μπορεί να αναπτύξει εντελώς διαφορετικούς κύκλους εργασιών, να αναλάβει το χαρακτήρα μιας διαμάχης, μιας λεκτικής σύγκρουσης. Μια ζεστή συζήτηση μπορεί να εισέλθει σε μια έντονη συζήτηση. Ένα πνευματικά και ψυχικά έμπειρο άτομο θα αντιμετωπίσει μια ασυνήθιστη κατάσταση. Αλλά ένα άτομο που δεν είναι συνηθισμένο να υπερασπίζεται τα συμφέροντά του και τις πεποιθήσεις του θα αναγκαστεί να υποχωρήσει, να αποδυναμώσει τη θέση του, να βλάψει το δικό του και να διασκεδάσει τη ματαιοδοξία των άλλων ανθρώπων. Εάν, ωστόσο, έχετε εμπλακεί σε μια διαμάχη, τότε, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση και το βαθμό της, εφαρμόστε τις κατάλληλες τεχνικές.
Ταξινόμηση των διαφορών
Όλες οι διαφορές μπορούν να ταξινομηθούν σύμφωνα με δύο βασικά κριτήρια:
- τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την επίλυση διαφορών,
- στόχους που προσπαθούν να επιτύχουν οι συμμετέχοντες.
Υπάρχουν διαφωνίες μόνο με αποδεκτές μεθόδους συζήτησης και διαφωνίες στις οποίες χρησιμοποιούνται απαράδεκτες μέθοδοι. Οι τελευταίοι περιλαμβάνουν: την αντικατάσταση της αρχικής διατριβής, τη χρήση μη επαληθευμένων ή ψευδών επιχειρημάτων και γεγονότων, την εκ προθέσεως σύγχυση, τη θολότητα της κατάστασης, την επιχειρηματολογία προς το κοινό, την εξουσία, την κρίση, την αποφυγή του θέματος κ.λπ.
Οι διαφορές χωρίζονται επίσης σε εκείνες στις οποίες οι συμμετέχοντες στη συζήτηση προσπαθούν να διαπιστώσουν την αλήθεια και σε εκείνους στους οποίους το κύριο πράγμα είναι να επιδείξουν το πνευματικό ή θρησκευτικό τους πλεονέκτημα.
Εάν εξετάσουμε μαζί αυτά τα δύο τμήματα των αμφιλεγόμενων διαδικασιών, μπορούμε να πάρουμε τέσσερις από τις κύριες ποικιλίες τους:
- συζήτηση
- διαμάχη
- εκλεκτικισμός
- σοφιστεία.