Είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος που δεν έχει βιώσει ποτέ φόβο. Κάποιος φοβάται τα σκυλιά, κάποιος είναι ψηλός, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αρνητικά συναισθήματα εξαιτίας του φόβου της μοναξιάς ή της απώλειας. Οι λόγοι για αυτά τα συναισθήματα βρίσκονται σε βαθιά παιδική ηλικία, και μερικοί κληρονομούνταν.
Κάθε άτομο αντιδρά στο φόβο με τον δικό του τρόπο. Κάνει κάποια κίνηση ενεργά, ενώ άλλοι παγώνουν και δεν μπορούν να κινηθούν. Φυσικά, οι κοινωνικοί φόβοι είναι λιγότερο έντονες από εκείνους που απειλούν τη ζωή, αλλά μπορούν επίσης να παρεμποδίσουν μια ευτυχισμένη ύπαρξη.
Προσωπική εμπειρία
Πολλοί φόβοι προκύπτουν από την προσωπική εμπειρία. Από νεαρή ηλικία, ένα άτομο αναπτύσσει συνεχώς χώρο, μαθαίνει να αλληλεπιδρά με αυτόν. Εξαιτίας αυτού, προκύπτουν οικιστικοί φόβοι που βοηθούν στην προστασία του σώματος, για παράδειγμα, του φόβου της ανοικτής φωτιάς. Χάρη σε αυτόν, ένα άτομο δεν θα βάλει το χέρι του σε μια φωτιά ή να αγγίξει ένα καυτό βραστήρα. Αυτά τα συναισθήματα είναι χρήσιμα επειδή βοηθούν να μην πάθουν ακρωτηριασμένα.
Ο φόβος της προδοσίας, ο φόβος της μοναξιάς επίσης μεγαλώνουν από όσα έχουν βιώσει. Μετά από σοβαρές κρίσεις, συναισθηματικούς πόνους, δημιουργούνται ορισμένα μπλοκ που εμποδίζουν πάλι τη μετακίνηση ενός ατόμου σε δύσκολες συνθήκες. Αυτό δεν είναι πάντα θετικό, γιατί τέτοια συναισθήματα μπορεί να οδηγήσουν στο φόβο του νέου γάμου, μιας νέας δουλειάς ή της φιλίας με τους ανθρώπους. Για να απαλλαγείτε από τέτοιες εμπειρίες, μερικές φορές πρέπει να επικοινωνήσετε με έναν ειδικό.
Φόβοι γέννησης
Υπάρχουν φόβοι ότι ένα άτομο βιώνει, αλλά δεν βασίζονται στην προσωπική εμπειρία. Μερικοί άνθρωποι φοβούνται την πείνα, αυτό εκφράζεται σε τεράστια αποθέματα προϊόντων, στην επιθυμία να κρυφτεί κάτι για το μέλλον. Και παρόλο που δεν ήταν ποτέ χωρίς φαγητό, δεν έζησαν ποτέ χωρίς κάτι σημαντικό, έχουν αυτό το συναίσθημα. Συνήθως κληρονομείται.
Ένα παιδί ηλικίας έως ενός έτους υιοθετεί τη γονική συμπεριφορά. Δεν μπορεί ακόμα να σκέφτεται σαν ενήλικες, αλλά οι αντιδράσεις σε ορισμένα πράγματα είναι σαφείς γι 'αυτόν, απλά τις αντιγράφει στο υποσυνείδητό του. Εάν η μητέρα ανησυχούσε για τα χρήματα, εάν τα θεωρούσε κακά ή ως πηγή αρνητικότητας, το μωρό μπορεί εύκολα να κάνει τη στάση του δική του. Στη συνέχεια, στην ενήλικη ζωή, πρέπει να εμφανιστεί, θα τον εμποδίσει να κερδίσει πολλά, θα περιορίσει το εισόδημά του. Ο φόβος της καταδίκης μεταδίδεται επίσης, και στη διαδικασία της ανατροφής εντείνεται επίσης, και ένα άτομο χάνει σχεδόν εντελώς τη γνώμη του, αρχίζει να εξαρτάται από το τι σκέφτονται οι άλλοι.