Έχετε φίλους ή γνωστούς που σας έχουν πει για ένα πρόβλημα για μια εβδομάδα ή ακόμα και ένα χρόνο, αλλά δεν μπορούν να το λύσουν καθόλου. Εξετάζετε ένα τέτοιο πρόσωπο και εκπλαγείτε: "Καλά, λοιπόν, όλα μπορούν να διευθετηθούν σε μερικά μόνο βήματα. Γιατί δεν κάνει τίποτα και συνεχίζει να υποφέρει;" Θα σας εκπλήσσει το πώς αυτό το άτομο μπορεί να ζήσει τόσο πολύ στη σκιά ενός εύκολα επιλυμένου προβλήματος. Είναι τόσο απλό;
Ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι λόγοι που κάποιος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση από καιρό σε καιρό, και υπάρχει η ευκαιρία να τον βοηθήσει; Και το πιο σημαντικό: είναι απαραίτητο;
1. Φανταστικό σύνδρομο του θύματος. Μερικοί υποφέρουν γιατί θέλουν να υποφέρουν. Πιο συγκεκριμένα, δεν υποφέρουν, αλλά απολαμβάνουν αυτό το συναίσθημα, το απολαμβάνουν. Λόγω της έλλειψης προσοχής, κάποιοι μπορεί να επιθυμούν στοιχειώδη οίκτο, και επομένως οι ιστορίες τους σχετικά με ένα αδιευκρίνιστο πρόβλημα ικανοποιούν αυτή την ανάγκη. Άλλοι ουσιαστικά μοιάζουν με την ίδια την κατάσταση, όπου υποτίθεται ότι έγιναν όμηροι σε συνθήκες. Αλλά σε γενικές γραμμές, δεν είναι καθόλου ομήροι, αλλά οι δικτάτορες αυτής της κατάστασης.
Για παράδειγμα, ένα κορίτσι παραπονιέται ότι οι άνδρες την παρενοχλούν συνεχώς, ότι κουράζεται να αγωνίζεται, ότι φοβάται να βγει έξω και ότι κάποιος γενικά καλεί όλη την ημέρα. Την κοιτάς και καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι κατανοητό: η εμφάνισή της είναι τόσο προκλητική ώστε δεν μπορεί να είναι διαφορετική. Και είναι αρκετό για έναν ψυχαναλυτικό ανεμιστήρα να εξηγήσει με σκληρό τρόπο ότι δεν είναι ευπρόσδεκτος εδώ, και αυτό θα είναι αρκετό. Αλλά τι κάνει ένα κορίτσι; Δεν αλλάζει προς τα έξω. Και μάλλον πεισματικά αρνείται τον φυλακισμένο, ο οποίος με ασφάλεια και συνεχίζει να την καλέσει. Γιατί το κάνει αυτό; Γιατί της αρέσει αυτή η κατάσταση. Γιατί λοιπόν περιβάλλει αυτή την κατάσταση με τη μορφή προβλήματος και παραπονιέται; Να μοιάζει σαν θύμα, όχι δικτάτορας, ο οποίος κυβερνά τον κόσμο των ανθρώπων.
2. Τυπική τεμπελιά. Ορισμένα προβλήματα δεν επιλύονται μόνο επειδή είναι πολύ τεμπέληδες για να κάνουν κάτι περισσότερο για να έχουν καλύτερα αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, κάποιος παραπονιέται ότι έχει τόσο μεγάλο δυναμικό, αλλά δεν υπάρχουν ευκαιρίες για την ανάπτυξή του. Για λόγους σύγκρισης, ένας απλός σκληρός εργάτης στο εργοστάσιο εκπληρώνει με επιτυχία τα καθήκοντά του για λίγα χρήματα και κάθε τι και πάλι λέει στον πλοίαρχο πώς να αφαιρέσει αυτά ή αυτά τα "καβαλέτα". Σε γενικές γραμμές, ο ίδιος θα μπορούσε να είναι ένας πολύ καλός κύριος. Αλλά υπάρχουν τόσα πολλά από αυτά τα ίδια "buts". Θα πρέπει να πάρετε κρούστα, αλλά για αυτό πρέπει να αφιερώσετε χρόνο, να εγγραφείτε σε μαθήματα και να περάσετε μέρος ενός πολύ μικρού μισθού για την κατάρτιση. Και στη συνέχεια, επίσης, να πηγαίνετε σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα κάθε μέρα ή να ζήσετε σε μια άλλη πόλη για αυτό καθόλου … Τι μπορώ να πω - τεμπελιά.
3. Φόβος αποτυχίας. Οι άνθρωποι φοβούνται να πάρουν μια συγκεκριμένη λύση στο πρόβλημα, επειδή φοβούνται να συντρίψουν. Είναι καθημερινά έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την ύπαρξη αυτού του προβλήματος, παρά να δουν κάτι που δεν είναι συνηθισμένοι.
Για παράδειγμα, μια νεαρή γυναίκα στην άδεια μητρότητας, η οποία δεν είχε ακόμη το χρόνο να αποκτήσει σωστά την εμπειρία της, θα μπορούσε να λάβει πλήρως τις παραγγελίες, επειδή είναι μια εξαιρετική μοδίστρα. Αλλά ο φόβος ότι δεν θα πετύχει, της επιτρέπει να πάρει μόνο σπάνιες παραγγελίες από φίλους, να αλλάξει την αστραπή και να κόψει τα παντελόνια της. Σκέφτεται: "Θα μάθω από διαφορετικές παραγγελίες φίλων και έπειτα θα δημοσιεύσω μια διαφήμιση στο δίκτυο. Και με αυτό τον ανεπιτήδευτο τρόπο, ωθεί τον εαυτό του μακριά από το γκολ. Ως αποτέλεσμα, παίρνει αξιολύπητες πένες για τις παραγγελίες του και παραπονιέται ότι η ζωή δεν είναι αρκετή.
4. Υπάρχει ακόμα χρόνος. Κάποιος μπορεί απλά να μετατοπίσει το πρόβλημα την επόμενη μέρα, επειδή όλα του φαίνεται ότι έχει αυτές τις μέρες μπροστά και ότι τίποτα δεν θα συμβεί σε αυτό το πρόβλημα ακόμα.
Για παράδειγμα, ένα κορίτσι έχασε το βάρος λόγω των συναισθηματικών προβλημάτων της. Άρχισε γρήγορα να χάσει βάρος. Αλλά στο τέλος, έχει γίνει τόσο αδύναμη που μπορείτε να δείτε με ένα μη ιατρικό μάτι - ανορεξία. Απαιτείται επείγουσα ιατρική παρέμβαση. Αλλά συνεχίζει να πηγαίνει στη δουλειά, παίρνοντας μόλις τα σαράντα κιλά της εκεί. Και κάθε μέρα σβήνει περισσότερο. Ναι, καταλαβαίνει ήδη ότι δεν είναι "παχύ". Για πολλούς μήνες τώρα δεν είναι λίπος. Αλλά εξακολουθεί να πιστεύει ότι η αύξηση του βάρους είναι τόσο εύκολη όσο η απώλεια. Αναστέλλει τη μετάβαση στον γιατρό, χωρίς καν να συνειδητοποιεί ότι η καρδιά της γίνεται όλο και περισσότερο σαν ένα πρακτικά απελευθερωμένο gadget κάθε μέρα. Ναι, έχει χρόνο. Αλλά γιατί ενοχλεί όταν τελειώνει;
5. Δεν βλέπω το πρόβλημα - αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει.
Κάποιος δεν επιλύει ένα μακροχρόνιο πρόβλημα μόνο επειδή δεν καταλαβαίνει την ουσία του, δεν το βλέπει.
Για παράδειγμα, ένας σύζυγος και μια νεαρή γυναίκα μετά το γάμο εγκαταστάθηκαν στο σπίτι του με τη πεθερά του. Πηγαίνει να εργάζεται κάθε μέρα, και όταν έρχεται, δεν θέλει να βυθιστεί στις αποχρώσεις της σχέσης που προέκυψε μεταξύ της μαμάς και της συζύγου. Και η σύζυγός μου θέλει απλά να αναρριχηθεί στον τοίχο από τη δυσαρέσκεια και τον ψυχικό πόνο. Όλη την ημέρα άκουγε μόνο τις καταγγελίες, ότι δεν μπορούσε να το κάνει αυτό και δεν κατάφερε. Και πώς ένας τέτοιος φανταστικός άνθρωπος παντρεύτηκε τέτοια ανοησία. Για να επιλύσετε αυτήν την εσωτερική σύγκρουση, χρειάζεστε μόνο μία ενέργεια - για να βρείτε μια ξεχωριστή κατοικία. Αλλά γι 'αυτό, ο σύζυγος πρέπει να δει το πρόβλημα, πρέπει να αισθάνονται την κατάσταση της γυναίκας. Ενώ αυτή θα είναι σιωπηλή ή θα σπάσει μακριά στις κραυγές, είναι απίθανο να ακούσει.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι δεν επιλύουν στάσιμα προβλήματα. Και είναι σημαντικό να κατανοήσουμε αυτούς τους λόγους. Τότε γίνεται σαφές ποιος είναι ακριβώς αρκετός για να ακούσει, κάποιος να προτείνει μια διαφορετική άποψη της κατάστασης, και ποιον να πιέσει για δράση.