Η κατάθλιψη περιβάλλεται από μυριάδες ανόητους μύθους. Πολλοί άνθρωποι παρερμηνεύουν εντελώς τι είναι πραγματικά η κατάθλιψη. Η αντίληψη αυτής της κατάστασης ως κάτι υπερβολικό, προσπάθειες αυτοθεραπείας και αυτοδιόρθωσης μπορεί να οδηγήσει σε πολύ αρνητικά αποτελέσματα.
Καταθλιπτικός άνθρωπος να κλαίει
Τα δάκρυα είναι μια φυσική αντίδραση ενός ατόμου σε οποιεσδήποτε εκδηλώσεις, και όχι πάντα τραυματικά, επειδή υπάρχουν δάκρυα χαράς. Με τη βοήθεια των δακρύων, τα συναισθήματα απελευθερώνονται, για παράδειγμα, επιθετικότητα και θλίψη. Οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι όταν ένας άνθρωπος κλαίει, ο φυσικός πόνος ανακουφίζεται.
Η κατάθλιψη, που αντιπροσωπεύει μια εξαιρετικά καταθλιπτική κατάσταση, συνήθως συνδέεται με τα σταθερά δάκρυα. Πολλοί άνθρωποι φαντάζονται ένα καταθλιπτικό επεισόδιο, όπως η στιγμή που ο ασθενής, κουλουριασμένος, αναταραχές ημέρες και νύχτες. Φυσικά, τέτοιες καταστάσεις συμβαίνουν επίσης, σε καταθλιπτικούς ασθενείς πραγματικά αυξημένη ευαισθησία, ενώ μειώνει τη διάθεση και τη σωματική δραστηριότητα. Ωστόσο, όχι κάθε περίπτωση κατάθλιψης ισούται με δάκρυα.
Υπάρχουν πολλές μορφές κατάθλιψης. Για παράδειγμα, υπάρχει η λεγόμενη «ξηρή» κατάθλιψη, όταν ένα άτομο, που βιώνει πολύ δύσκολα συναισθήματα και αίσθημα κοντά στα δάκρυα, δεν μπορεί να φωνάξει με κανέναν τρόπο. Αυτό επιδεινώνει τη γενική κατάσταση. Ωστόσο, ένα άτομο που πάσχει από κατάθλιψη για κάποιο διάστημα συχνά φοβάται να δείξει τα αληθινά συναισθήματα, τα συναισθήματα, την κατάσταση του νου του. Αυτός ο φόβος μπορεί να προκληθεί από σκέψεις και πεποιθήσεις, την ιδέα αυτής της ψυχικής ασθένειας στον περιβάλλοντα κόσμο και πολλούς άλλους παράγοντες. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, η καταθλιπτική διαταραχή κρύβεται πίσω από μια μάσκα αδιαφορίας ή ακόμα και ένα χαμόγελο. Συχνά, ακόμη και το άμεσο περιβάλλον ενός ασθενούς απλά δεν συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται βοήθεια.
Λένε ότι η κατάθλιψη οδηγεί πάντα σε αυτοκτονία
Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης ενός καταθλιπτικού επεισοδίου, οι πιο δύσκολες και πιο δύσκολες σκέψεις κατακτούν το κεφάλι του ασθενούς. Γίνονται ενοχλητικές, ακόμα και στοιχειωμένες από εικόνες σε ένα όνειρο. Ένα άτομο δεν μπορεί να τους απομακρύνει, και αν το κάνει, τότε οι σκέψεις βρίσκουν μια διέξοδο μέσα από τις αισθήσεις. Μπορούν να εκδηλωθούν όχι μόνο στο συναισθηματικό επίπεδο αλλά και στο φυσικό. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η φυσική κατάσταση της υγείας πάσχει τόσο συχνά με κατάθλιψη, υπάρχουν οργανικές διαταραχές στο σώμα. Ωστόσο, οι καταθλιπτικές σκέψεις για αυτοκτονία είναι χαρακτηριστικές ενός πολύ μικρού αριθμού ασθενών.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, μόνο ένα μικρό ποσοστό ατόμων με κατάθλιψη έχει προσπαθήσει ποτέ να κάνει κάτι με τον εαυτό τους. Επιπλέον, η συντριπτική πλειονότητα αυτών των προσπαθειών δεν ήταν σοβαρές, ισοδυναμούν με παράσιτο (επιδεικτικό). Συνήθως, γίνονται προσπάθειες να ληφθεί η ζωή κάποιου με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν μια πολύ δύσκολη κατάθλιψη και ξεκινούν μια πορεία θεραπείας. Επομένως, τόσο συχνά στα πρώτα στάδια της θεραπείας για την κατάθλιψη, ο ασθενής αφήνεται υπό την επίβλεψη των γιατρών, δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή κατά τον πρώτο μήνα αυξάνεται ο κίνδυνος ότι ένα άτομο θα βλάψει κάπως τον εαυτό του σε φυσικό επίπεδο. Ωστόσο, είναι τελείως αναληθές να υποθέσουμε ότι κάθε καταθλιπτικός ασθενής κυριαρχεί και γενικά υπάρχουν σκέψεις αυτοκτονίας. Και όχι κάθε άτομο που αυτοκτόνησε υπέφερε από κατάθλιψη.
"Πηγαίνετε στη δουλειά, τρέξτε και χορέψτε, όλα θα περάσουν"
Στον σύγχρονο κόσμο, φαίνεται ότι οι άνθρωποι με κατάθλιψη έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο. "Είναι όλα από την πλήξη." Και αυτό πάλι είναι μια αυταπάτη. Ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων με μια τέτοια διάγνωση πριν καλύπτονται από μια αρνητική κατάσταση, οδηγούν έναν ενεργό τρόπο ζωής, έχουν μια αριστοκρατική δουλειά, ο χρόνος τους προγραμματίζεται κυριολεκτικά μέσα σε λίγα λεπτά. Η συμβουλή ενός ασθενούς να δουλεύει με την κατάθλιψη είναι να προκαλέσει σε ένα άτομο ακόμη πιο αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις, να προκαλέσει μια αίσθηση ντροπής και να σχηματίσει ένα αίσθημα κατωτερότητας. Με την κατάθλιψη, υπάρχει μια απότομη βλάβη, πρέπει να κάνετε τα πάντα με μεγάλη προσπάθεια, τα χέρια και τα πόδια σας φαίνονται τρομερά βαριά, δεν θέλετε να μιλήσετε και μπορεί να υπάρχει ένα πλήρες χάος στο κεφάλι σας σκέψεων, ιδεών και εικόνων. Σε μια τέτοια κατάσταση, ακόμη και απλή δουλειά για ένα άτομο μπορεί να είναι δύσκολη.
Τρέξιμο, χορός, γιόγκα και άλλες σωματικές δραστηριότητες δεν είναι σε θέση να θεραπεύσουν την κατάθλιψη. Μπορούν να σώσουν από τη θλίψη και τη θλίψη, αλλά όχι να ξεφορτωθούν την ασθένεια. Οι ασθενείς με καταθλιπτική διαταραχή έχουν ελάχιστη σωματική δραστηριότητα, περπατά στον καθαρό αέρα, ευχάριστες δραστηριότητες, αλλά όλα αυτά δεν είναι πανάκεια και η βάση της θεραπείας. Αντίθετα, το υπερβολικό σωματικό (ή ψυχικό) στρες κατά τη διάρκεια ενός καταθλιπτικού επεισοδίου μπορεί να επιδεινώσει την πάθηση.
"Είμαι λυπημένος για πέντε λεπτά, είμαι κατάθλιψη"
Η θλίψη και η θλίψη είναι πολύ ήπιες και ταχύτατες συνθήκες διέλευσης σε σύγκριση με την κλινική κατάθλιψη. Ο γιατρός, προετοιμάζοντας τη διάγνωση ενός ατόμου, σίγουρα ενδιαφέρεται για πόσο καιρό ο ασθενής είναι καταθλιπτικός, πόσο καιρό δεν ενδιαφέρεται για τα γεγονότα του εξωτερικού κόσμου, τις αγαπημένες του δραστηριότητες και τα χόμπι, την εργασία, τους ανθρώπους γύρω. Η κατάθλιψη μπορεί να υποψιαστεί μόνο εάν η αρνητική ευεξία συνεχώς στοιχειώνει τουλάχιστον 14 διαδοχικές ημέρες. Αλλά ακόμη και με έναν τέτοιο συνδυασμό περιστάσεων, δεν μπορεί κανείς να κάνει αμέσως μια διάγνωση.
Η κατάθλιψη είναι μια επίμονη και παρατεταμένη κατάσταση, για την οποία το αίσθημα θλίψης είναι τυπικό, αλλά δεν μπορεί να κυριαρχεί σε άλλες οδυνηρές αισθήσεις. Προσπαθώντας να διαγνώσετε μια καταθλιπτική διαταραχή στον εαυτό σας, εάν η διάθεση είναι κακή για μερικές ημέρες, αυτό είναι ένα παράλογο λάθος.