Γιατί ένα άτομο παίζει το ρόλο του θύματος και το άλλο επιλέγει το ρόλο του διωκόμενου στη ζωή; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δίνεται από το μοντέλο ρόλου, το οποίο ονομάζεται "Karpman Triangle"
Έχετε ποτέ εκπλήξει ότι ένας κανονικός κατάλληλος άνθρωπος σε ορισμένες καταστάσεις αρχίζει να συμπεριφέρεται εντελώς διαφορετικά από αυτό που θα ήταν καλύτερο για την επίλυση κάποιων καταστάσεων; Για παράδειγμα, μια γυναίκα υποφέρει από μια φίλη που αμαυρώνει ανοιχτά τη ζωή της, αν και δεν μπορούσε να επικοινωνήσει ήρεμα με αυτήν. Ή ένας υποτελής που έχει την ευκαιρία να εργαστεί σε πιο ευημερούσα θέση, εδώ και χρόνια υποφέρει από εκφοβισμό αφεντικό και παραπονιέται για τους φίλους του;
Αυτές οι σχέσεις μπορούν να γίνουν κατανοητές από την άποψη των ωφελειών που λαμβάνουν οι άνθρωποι κάνοντας μία ή άλλη θέση σύμφωνα με το πρότυπο ρόλου του Τρίγωνου Karpman.
Οι κύριοι ρόλοι είναι το θύμα, ο σκύλος, ο διασώστης. Το θύμα υποφέρει από διάφορα προβλήματα μεγάλου μεγέθους από το σφαγέα και γυρίζει στον διασώστη με θυμωμένες κατηγορίες εναντίον του σφαγέα. Είναι γνωστή η κατάσταση;
Εάν εξετάσουμε την κατάσταση από την άποψη των πλεονεκτημάτων κάθε συμμετέχοντα, τότε εμφανίζεται μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα. Τι δίνει στο θύμα μια κατάσταση όταν κάποιος αλλοιώνει τη μοίρα του; Φαίνεται ότι παίρνει μόνο τα μειονεκτήματα. Αλλά πίσω από αυτά τα μείγματα, υπάρχει κάτι που την κάνει να ζει ξανά και ξανά μέσα από αυτή την κατάσταση. Αυτή είναι μια ευκαιρία να μην αναλάβετε την ευθύνη για τη ζωή κάποιου. "Έσπλασε τη ζωή μου", λέει η σύζυγος του πλούσιου συζύγου. Αλλά, στην πραγματικότητα, αυτή η ίδια επέλεξε έναν τέτοιο σύζυγο και ζούσε μαζί του για 20 χρόνια, για να τον κατηγορήσει για όλες τις αποτυχίες της ζωής του.
Και ποιο είναι το όφελος του διωκόμενου; Πιστεύει ότι το θύμα φταίει για όλα όσα συμβαίνουν γύρω του και γι 'αυτό φροντίζει για κάθε είδους πληγή του. Είναι επίσης ένας τρόπος να ανακουφίσετε μέρος της ευθύνης για τη ζωή σας, τις αποτυχίες σας και να την μεταφέρετε σε κάποιον άλλο, καθώς και να αισθανθείτε την ανωτερότητα και την εξουσία σας.
Και εδώ στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται ένας τρίτος ρόλος - ο διασώστης. Συνήθως, το θύμα, έχοντας υποφέρει από τον καταδιωκόμενο, πηγαίνει στο διασώστη για να εξηγήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα ποιος καταστροφικός είναι κακός, πώς χαλάει τη ζωή του. Το θύμα αναζητά κρίμα, επιβεβαίωση της αθωότητάς του, απελευθερώνει συναισθηματικό ατμό και για κάποιο διάστημα καθίσταται ο ίδιος ο κατηγορούμενος.
Αλλά τι γίνεται με έναν ναυαγοσώστη; Γιατί χρειάζεται όλα αυτά; Συνήθως σε μια τέτοια κατάσταση, ο διασώστης παίρνει την πλευρά του θύματος και, μαζί με αυτήν, εκθέτει τον διωκόμενο στην «κακή συμπεριφορά» του. Ο διασώστης δέχεται μια αίσθηση λεπτής ανωτερότητας στον επιτιθέμενο και μια ψεύτικη αίσθηση ότι βοηθά το θύμα να λύσει προβλήματα. Αν και στην πραγματικότητα συμμετέχει μόνο σε ένα παιχνίδι όπου ο καθένας έχει την ευκαιρία να ανακουφιστεί από μέρος της ευθύνης για τη ζωή του. Ο διασώστης ενισχύει το θύμα στην αθωότητά του και του δίνει την ευκαιρία να συγχωνεύσει το αρνητικό. Μερικές φορές οι καλύτεροι φίλοι, φίλες και ακόμη και άπειροι ψυχολόγοι εμπίπτουν στο ρόλο ενός διασώστη, ο οποίος τελικά συνειδητοποιεί ότι η αποτελεσματικότητα της βοήθειας είναι μηδενική.
Η σύζυγος-σύζυγος-εραστή σχέση μπορεί να είναι μια κλασική εικόνα αυτών των τριών ρόλων. Ο σύζυγος είναι διώκτης, συμπεριφέρεται άδικα στη σύζυγό του, η σύζυγός του είναι θύμα, υποφέρει από εκφοβισμό, ο εραστής του είναι ναυαγοσώστης ο οποίος καταδικάζει τον σύζυγο και αισθάνεται την υπεροχή του πάνω του.
Για να υπερβούμε τα όρια των ρόλων, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε όλα τα οφέλη που προσφέρει ο συγκεκριμένος ρόλος σε ένα συγκεκριμένο
κατάσταση.