Για να απαλλαγείτε από την εξάρτηση από τα τρόφιμα, πρέπει να καταλάβετε τις πραγματικές αιτίες της εμφάνισής της. Ένας ψυχολόγος ή ψυχοθεραπευτής μπορεί να βοηθήσει με αυτό, αλλά η κατανόηση του προβλήματος εκ μέρους του ασθενούς είναι επίσης σημαντική.
Εάν φανταστείτε ένα πορτρέτο ενός ατόμου που πάσχει από την εξάρτηση από τα τρόφιμα, τότε η εικόνα θα είναι καταθλιπτική. Τις περισσότερες φορές, αυτή είναι η μοναξιά και η απουσία χόμπι, όταν η μόνη χαρά στη ζωή είναι η ικανοποίηση της πείνας. Το φαγητό είναι ένας "φίλος", η άνεση, ο πιο προσιτός τρόπος πιθανής χαράς.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αντέξουν ακόμη και την πιο ασήμαντη εμπειρία, η οποία φαίνεται πολύ πιο παγκόσμια από ό, τι στην πραγματικότητα. Στο τέλος, όταν είναι απαραίτητο να απαλλαγούμε από την εξάρτηση να ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας κάτι νόστιμο για άλλο άγχος, το σώμα αποκρίνεται με διαμαρτυρία.
Από πού προέρχεται η μειωμένη γεύση;
Κατανόηση ότι η θεραπεία είναι απαραίτητη, πρέπει να καταλάβετε την πραγματική αιτία του τι συμβαίνει, την οποία οι περισσότεροι ασθενείς που ζήτησαν βοήθεια πρέπει να αναζητήσουν στην παιδική τους ηλικία. Υπάρχουν συχνές περιπτώσεις κατά τις οποίες υπεύθυνοι γονείς προσπαθούν να τροφοδοτήσουν το αγαπημένο τους παιδί με όλα τα μέσα και θριαμβεύουν εάν καταναλώνεται σχεδόν ένα ενήλικο μέρος μέχρι το τέλος.
Τι αισθάνεται το παιδί; Είναι απίθανο ότι απολαμβάνει τη διαδικασία φαγητού και αισθάνεται τη γεύση και το άρωμα της μερίδας που προετοιμάζει με αγάπη η μητέρα του. Αυτή τη στιγμή, απορροφά, πνιγμό σε ένα μεγάλο όγκο κομμάτια ή κουτάλια, χωρίς να αισθάνεται τη γεύση.
Εάν η ενέργεια αυτή πραγματοποιείται καθημερινά, τότε τεράστιες μερίδες καθίστανται συνηθισμένες. Το παιδί τρώει στο δείπνο πολύ περισσότερες φορές από όσο χρειάζεται, ανεξάρτητα από το φυσιολογικό συναίσθημα της πείνας και των αισθήσεων γεύσης. Η ιατρική ονομάζει αυτή την προϋπόθεση «από του στόματος ψυχρότητα».
Μια άλλη συνήθης κατάσταση στην οικογένεια σχετίζεται με το κόστος της ανατροφής, όταν μια καλή όρεξη και μια εντελώς καταναλώμενη μερίδα για χάρη της μαμάς ή της γιαγιάς γίνονται μια αιτία δόξα και γενική χαρά. Το παιδί αισθάνεται σχεδόν νικητής και επίσης χαίρεται ότι είναι καλά σήμερα.
Αλλά αν απλά αρνείστε ή υποτιμάτε, τότε αναπόφευκτες προσβολές, επιλήψεις και άλλες μορφές δυσαρέσκειας. Η μαμά αντιλαμβάνεται μερικές φορές αυτό ως μια προσωπική προσβολή ότι τα έργα της στη σόμπα δεν ζητήθηκαν. Έτσι, στο παιδί σχηματίζεται ένα σύμπλεγμα ενοχής, το οποίο μπορεί να εξαργυρωθεί μόνο από το επόμενο μέρος που καταναλώνεται.