Όλοι μας ντρεπόμαστε για τις ενέργειες ή τις πράξεις μας. Η κοινωνία και η ηθική διαφορετικά χαρακτηρίζουν τις ενέργειες και τις πράξεις σας. Ας δούμε τι είναι το κρασί.
Προφανώς, δεν υπάρχει ούτε ένα θρησκευτικό σύστημα που να μην περιλαμβάνει την έννοια της "αμαρτίας": ακόμη και οι πιο πρωτόγονες, πρωτόγονες πεποιθήσεις διακρίνονται από πολλές απαγορεύσεις, "ταμπού", που δεν μπορούν να εξηγηθούν λογικά. Ένα ταμπού έχει σπάσει, μια αμαρτία έχει διαπραχθεί - και ένα άτομο γίνεται αποκεντρωμένο έως ότου αναγνωρίσει την αδίκησή του και οι καθαριστικές τελετουργικές ενέργειες εκτελούνται πάνω του.
Πράγματι, ίσως, δεν υπάρχει κανένας κανονικός άνθρωπος ο οποίος, χωρίς ντροπή, θα μπορούσε να πει για οποιαδήποτε από τις ενέργειές του. αποδεικνύεται ότι κάθε άτομο, σε ένα ή άλλο βαθμό, έχει ένα αίσθημα ενοχής. Εδώ μπορείτε να δείτε ότι ένα άτομο αισθάνεται ντροπή ακριβώς όταν οι άλλοι μαθαίνουν για την άσχημη συμπεριφορά του. η ενοχή είναι μια βαθύτερη, προσωπική εμπειρία.
Κατά κανόνα, η έννοια των ενοχλητικών συναισθημάτων στην καθημερινή συνείδηση έχει αρνητική συνειδητοποίηση: αυτό είναι ένα κακό, αυτοκαταστροφικό συναίσθημα που πρέπει να εξαλειφθεί. Αλλά είναι έτσι; Πράγματι, η ενοχή γεννάται σε σχέση με τη δράση ενός τέτοιου ατόμου, την οποία ο ίδιος θεωρεί κακή, δεν είναι σύμφωνη με το δικό του σύστημα αξιών. Τι θα κρατήσει ένα άτομο από το να βλάψει κάποιον άλλο, από τη βία, από την κλοπή, αν όχι από τον κίνδυνο να αισθανθεί ένοχος μετά από αυτό; Δεν είναι ντροπή για το τι έγινε (ίσως κανείς δεν θα το γνωρίζει), ούτε ο φόβος της τιμωρίας (οι στατιστικές λένε ότι η επιβολή τιμωριών δεν μειώνει το επίπεδο του εγκλήματος), αλλά η προσωπική ευθύνη στον εαυτό σου, η εκτέλεση του εαυτού σου και η αίσθηση της ενοχής παίζει ρόλο εκτελεστή, - αυτή είναι μια αρχή περιορισμού, που ρυθμίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά σε σχέση με άλλους.
