Όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί. Αργά ή γρήγορα όλοι θα πρέπει να ξεπεράσουν τη γραμμή που χωρίζει από το να μην είναι. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να αναρωτιούνται και να συνεχίζουν να αναρωτιούνται: ποια μοίρα τους περιμένει πέρα από αυτή την ίδια γραμμή; Και ο φόβος του θανάτου είναι σε ένα ή άλλο βαθμό εγγενές σε οποιοδήποτε πρόσωπο, ακόμα και τον γενναίο τον εαυτό του. Είναι απλώς ότι κάποιος μπορεί να τον καταπνίξει, λόγω χαρακτηριστικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων, και από κάποιον παίρνει τη μορφή ενός πραγματικού πανικού, μιας εμμονής.
Εγχειρίδιο οδηγιών
1
Πρώτα απ 'όλα, ανακαλύψτε γιατί υπάρχει αυτός ο φόβος και διατηρείται τόσο πεισματάρης. Ναι, επειδή δεν υπάρχει ακόμα σαφής κατανόηση: "Τι θα συμβεί στη συνέχεια;". Είναι η άγνωστη, η αβεβαιότητα που περιβάλλει το θάνατο και όλα όσα σχετίζονται με αυτό, ένα μυστηριώδες και απαίσιο φωτοστέφανο, που κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται. Πολύ καλά είπε για αυτό στο διάσημο βιβλίο του D. Defoe για τον Robinson Crusoe: "Αυτό που ξέρουμε, μας βασανίζει λιγότερο με τρόμο από παραλείψεις και κερδοσκοπίες."
2
Τώρα, έχοντας λάβει την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση, καλέστε την κοινή λογική και την ψυχρή λογική για βοήθεια. Σκεφτείτε: αν κάποιος, φοβούμενος την αβεβαιότητα, το μυστήριο, βασανίζει τον εαυτό του με φόβο, φαντάζει το χειρότερο, σε ποιον το κάνει χειρότερο; Ναι στον εαυτό σας! Δεν πρόκειται για ζωή αλλά για βασανιστήριο.
3
Συγκεντρωθείτε, απομακρύνετε τις ιδεοληπτικές σκέψεις. Εμπνευστείτε: "Είμαι ακόμα ζωντανός και χαίρομαι στη ζωή και εκεί θα δούμε!".
4
Οι θρησκευτικοί άνθρωποι ξεπερνούν συχνά τον φόβο του θανάτου επειδή πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής. Σύμφωνα με τις απόψεις τους, μόνο το σώμα πεθαίνει - ένα θνητό κέλυφος και η ψυχή συνεχίζει να ζει. Με ποια επιχειρήματα μπορούν να παρηγορηθούν οι άθεοι; Για παράδειγμα, όπως: «Δεν πιστεύουμε στον Θεό, αλλά το Σύμπαν είναι τόσο περίπλοκο, έχει μια τόσο άπειρη ποικιλία που η ιδέα της αιωνιότητας της ζωής είναι απολύτως αποδεκτή. Εξάλλου, η αιωνιότητα μπορεί να υπάρχει σε πολλές διαφορετικές μορφές, απλά δεν το γνωρίζουμε ακόμη"
5
Είναι από καιρό γνωστό: η αδράνεια είναι η μητέρα όλων των κακών. Όταν ένα άτομο είναι πολύ απασχολημένο, απλά δεν έχει το χρόνο ή την επιθυμία να μιμηθεί, να επιδοθεί σε βαριές σκέψεις. Φυσικά, αυτό δεν πρέπει να γίνει κατανοητό πολύ κυριολεκτικά - λένε, πρέπει να εργαστούμε μέχρι το σημείο της εξάντλησης, τότε δεν θα υπάρχει φόβος για θάνατο. Αλλά ένα πρόσωπο που ζει πλήρως, απασχολημένος με αναγκαία, χρήσιμη εργασία, έχοντας ενδιαφέροντα χόμπι, χόμπι, απολαμβάνει ειλικρινά τη ζωή. Και οι σκέψεις για το θάνατο τον επισκέπτονται πολύ σπάνια.