Όλοι γνωρίζουν το φόβο. Ο καθένας στη ζωή του φοβόταν. Ένα παιδί μπορεί επίσης να φοβάται κάτι. Αυτό μπορεί να είναι ο φόβος των ξένων, του θανάτου, των αυτοκινήτων και ούτω καθεξής. Ο πιο κοινός φόβος σε νεαρή ηλικία είναι ο φόβος του χωρισμού από τη μητέρα.
Το παιδί μπορεί να αισθάνεται άγχος, για παράδειγμα, σε ένα νηπιαγωγείο, ότι δεν θα απομακρυνθεί, θα τον ξεχάσει. Μέχρι τα επτά χρόνια, οι φόβοι βασίζονται στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Σε παιδιά ηλικίας 8-9 ετών, οι φόβοι είναι κοινωνικού χαρακτήρα. Όπως η μοναξιά, η τιμωρία και ακόμη ο φόβος του θανάτου. Φροντίστε να δώσετε προσοχή αν το παιδί είναι διαταραγμένο από κάτι, έτσι ώστε ο φόβος δεν εξελίσσεται σε φοβία.
Εάν το μωρό φοβάται τους ξένους, τότε δεν πρέπει να πείσετε να πείτε γεια σε κάποιον ξένο ή όταν έρχεστε να επισκεφθείτε, στέλνετε αμέσως να παίζετε με παιδιά σε ξεχωριστό δωμάτιο. Το παιδί πρέπει να συνηθίσει, κοιτάξτε γύρω. Η καλή πρόληψη αυτού του φόβου είναι μια επίσκεψη στα κέντρα ψυχαγωγίας των παιδιών. Με την πάροδο του χρόνου, το μωρό θα συνηθίσει στο γεμάτο περιβάλλον. Είναι σημαντικό να επαινέσω το μωρό για την ανεξαρτησία του.
Ένας άλλος κοινός παιδικός φόβος είναι το σκοτάδι. Η φαντασία του μωρού μετατρέπει τις σκιές σε τέρατα. Αν το παιδί σας φοβάται σε σκοτεινό δωμάτιο, αφήστε το φως ή το νυχτερινό φως στο δωμάτιο. Εάν ένα παιδί έχει φόβο από δυνατό ήχο, τότε πρέπει να εξηγηθεί η προέλευσή του.
Ποτέ μην φοβάσαι ένα παιδί. Δεν μπορείς να εκφοβιάσεις όλα τα είδη γιαγιάδες, τέρατα, αστυνομικούς. Τα παιδιά έχουν μια πλούσια φαντασία, αμέσως αντλούν τρομακτικές εικόνες στη φαντασία τους. Μόνο ένα πιο εκφοβισμένο μωρό μπορεί να βγει από αυτό. Αυτό θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερους φόβους, τους οποίους πρέπει ακόμα να πολεμήσετε.
Εξηγήστε τους φόβους σας για το παιδί, μη ντρέπεστε τους φόβους, μην κάνετε το παιδί διασκεδαστικό, ακόμα κι αν για τους ενήλικες φαίνεται γελοίο. Πάντα να δείχνετε την αγάπη σας για το μωρό σας.
