Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ποιοι εξωστρεφείς είναι. Ωστόσο, αυτή η γνώση είναι λίγο στερεότυπη και πρωτόγονη. Αλλά τι γίνεται αν σκεφτούμε αυτό τον τύπο πιο βαθιά και εξηγούμε κάποια σημεία στη γλώσσα της ψυχολογίας;
Η σκέψη ως τέτοια βασίζεται σε πληροφορίες από υποκειμενικές πηγές και σε αντικειμενικά δεδομένα, αντιληπτή αισθητά και περασμένη επίγνωση. Η εξωστρεφής σκέψη καθορίζεται από τον τελευταίο παράγοντα. Το καθοριστικό μέτρο της κρίσης δανείζεται από εξωτερικές συνθήκες. Μπορούν να είναι αισθητοί αντιληπτικοί παράγοντες ή γενικώς αποδεκτές ιδέες που μεταδίδονται μέσω παραδόσεων κατά τη διάρκεια της ανατροφής ή της εκπαίδευσης. Εάν ένα άτομο έχει την τάση να υποτάξει όλες τις άλλες εκδηλώσεις ζωής σε πνευματικά συμπεράσματα, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για έναν έντονο ψυχικό εξωστρεφή τύπο.
Οι άνθρωποι αυτού του τύπου χρησιμοποιούν τον κυρίαρχο ρόλο της αντικειμενικής πραγματικότητας όχι μόνο σε σχέση με τον εαυτό τους, αλλά και σε σχέση με ολόκληρο τον περιβάλλοντα κόσμο. Με βάση το "εξωτερικό", χτίζεται η αντίληψη του καλού και του κακού, του μέτρου της ομορφιάς. Ο εξωστρεφής νοητικός τύπος δεν μπορεί να κάνει εξαιρέσεις. Φέρνει όλες τις εκδηλώσεις της ζωής κάτω από ένα συγκεκριμένο σχήμα, σχέδιο. Η παρουσία μιας ευρείας συνταγής δημιουργεί μεταρρυθμιστές, εισαγγελείς ή διαδότες σημαντικών ιδεών. Η πλευρά της πανοπλίας γκρινιάζει, οι άνθρωποι που επικρίνουν τα πάντα, προσπαθούν να φέρουν την ποικιλομορφία της ζωής κάτω από ένα βολικό σχέδιο και βιώνουν το μίσος για οποιαδήποτε διαφωνία.
Η βάση της μεθόδου συναίσθηματος σε μια εξωστρεφή εγκατάσταση γίνεται επίσης αντικείμενο. Για παράδειγμα, ένα πρόσωπο θεωρεί μια ζωγραφική όμορφη όχι λόγω της υποκειμενικής αντίληψης, αλλά επειδή το παρατηρεί στην καμπίνα. Αυτός ο τρόπος συναίσθημα προκαλεί μαζικές επισκέψεις στο θέατρο ή τις συναυλίες, δέσμευση στις τάσεις της μόδας κ.λπ. Σε τέτοια θέματα, το εξωστρεφές συναίσθημα λειτουργεί ως δημιουργική αρχή. Χωρίς αυτό, η αρμονική επικοινωνία είναι αδύνατη. Αλλά όταν αυτή η στάση γίνεται υπερβολική, το αίσθημα χάνει την ανθρώπινη ζωτικότητα, η σταθερότητα εξαφανίζεται, μπορεί να εμφανιστούν υστερικές καταστάσεις.
Στο σχηματισμό της αίσθησης, μπορούν να διακριθούν αντικειμενικοί και υποκειμενικοί παράγοντες. Σε ένα άτομο με μια εξωστρεφή στάση, ο τελευταίος παράγοντας είτε αναστέλλεται είτε γεμίζει. Σε μια εξωστρεφή εγκατάσταση, η "συγχώνευση" με αντικείμενα ή διεργασίες γίνεται με παράσταση. Μόνο συγκεκριμένες αισθήσεις προκαλούν την πληρότητα της ζωής. Η θετική εξέλιξη μιας τέτοιας συμπεριφοράς δημιουργεί εξελιγμένα αισθητικά. Διαφορετικά, υπάρχουν σκλάβοι απτής πραγματικότητας, που στερούνται προβληματισμού και φιλοδοξίες.
Η διαίσθηση σε μια εξωστρεφή εγκατάσταση είναι μια συμπληρωματική λειτουργία. Λειτουργεί αυτόματα. Στοχεύοντας στη συνεχή αναζήτηση νέων ευκαιριών για την εξωτερική ζωή.